درکت می کنم اگر روزهای طلایی زندگیت رو مرور می کنی و فکر میکنی نباید اینطور می گذشت، درکت می کنم اگر غمگینی، درکت می کنم اگر حس میکنی این زندگی لایقت نیست...
فقط می خوام بدونی حواسم بهت هست و تنها نیستی، منم همینم، هممون همینیم عزیزم.
ولی زندگی ادامه داره...

‏یکی از چیزایی که این روزا خیلی داره اذیتم میکنه احساس هدر رفتنه. هدر رفتن ‏جوونیم، پتانسیلم، روزها و زمان. انگار همشون دارن هدر میرن و من هیچ کاری از دستم برنمیاد.

یکی از چیزایی که این روزا خیلی داره اذیتم میکنه احساس هدر رفتنه
جوونیم ، پتانسیلم ، روزها و زمان انگار همشون دارن هدر میرن و من هیچکاری از دستم برنمیاد.

آدم بعد از اتمام دردا و ترمیم زخماش
دیگه نیاز به کسی نداره
به موقع باشید

♡

عیب نداره، تنه‌ی این درخت رو قطع کنید، ما دوباره جوونه می‌زنیم.
غیر از این هیچ‌وقت نبوده، هرچقدر هم سخت و ناممکن…

شاید تینیجر بودن تو کشورای دیگه لذت بخش باشه اما اینجا جز استرس و درد و نا امیدی هیچ چیزه دیگه ای نداره.

توی دل هر ترسی، یک ترس بزرگ‌تری وجود داره که از دل ترس اولیه تغذیه می‌کنه و تا زمانی که ترس اولیه اتفاق نیفته، ترس ثانویه اتفاق نمی‌افته. و اون هم ترس از اتفاق افتادن دوباره‌ست.

به امید اعتقادی ندارم اما هنوز حس ناامیدی دست از سرم برنمی‌داره.

و یهو تبدیل شدم به کسی که دیر جواب می‌ده، تنهایی رو ترجیح می‌ده، اگر انرژی منفی حس کنم، ناپدید می‌شم و اگر دیگه باهم در ارتباط نباشیم، برام اهمیتی نداره.

اتفاقا پرتوقع باشید، از این جهت که برای خودتون حد و مرز و فیلتر مشخص کنید و انتظارات به جا و مناسب با شرایطتون داشته باشید، آدمی که استانداردی نداره هم قدرش دونسته نمیشه و هم نادیده گرفته میشه.