سخت‌ترین جای ماجرا اینه
که یاد گرفتی بخندی…
وقتی حال نداری،
حرف بزنی…
وقتی دلت هزار تیکه‌ست،
بگی خوبم…
وقتی حتی خودت هم باور نمی‌کنی.
این‌جوری آدم کم‌کم تبدیل میشه
به نسخه‌ای از خودش
که هیچ‌کس نمی‌شناسدش؛
نه حتی خودش.
فقط روزا می‌گذرن
و تو با خودت فکر می‌کنی:
کِی دقیقاً این‌قدر دور شدم از خودم؟

لبخند بزن ؛
کسی اهمیت نمیده چه احساسی داری...!!!


. .

انقدر داریوش گوش دادم که بعد 12 میاد‌ تو اتاقم
با هم دردودل می کنیم .

از خواب خسته ام؛ به چیزی بیشتر از خواب نیاز دارم، چیزی شبیه بیهوشی، برای زمان طولانی، شاید هم از بیداری خسته ام از این که بخوابم و تهش بیداری باشد، کاش می شد سه سال یا شش سال یا نه سال خوابید و بعد بیدار شد، نشد هم نشد...

اعتماد داشته باش .
به زمانبندی الهی برای رسیدن به آنچه لایقش هستی اعتماد کن، حتی اگر احساس آشفتگی داری. تو در مسیر درست هستی، اجازه نده یک فصل ناهماهنگ زندگی تو رو تعریف کنه. تو بر می خیزی، می درخشی و شکوفا خواهی شد تو مورد حمایت هستی. .

. .

‏گاهی آدم متضادترین احساس‌ها رو همزمان تجربه میکنه، هم خوبی هم درونت یه سنگینی حس میکنی، هم دلت میخواد کسی رو در آغوش بگیری هم همون نزدیک شدن تو رو مضطرب میکنه، هم میل به حرف زدن داری هم نیاز به سکوت، هم دلت میخواد یکی باشه بتونی بهش تکیه کنی هم دوست داری دست هیچکس بهت نرسه.

کسی رو‌ پیدا کن که وقتی داری راجع به چیزایی که اذیتت کرده حرف میزنی، فکر نکنه داری غر میزنی و جوری بغلت کنه که دوباره تیکه های شکستت بهم بچسبن، این خیلی مهمه.

- به قدری قوی باش که از هرچیزی که آزارت میده دور بشی، اونقدر صبور باش که برای چیزایی که لیاقتشو داری منتظر بمونی و همیشه یادت باشه، وضعیت الان مقصد نهایی تو نیست.

پناهگاه ابدی
جایی بین ترقوه تا گردن کسی که دوسش داری.🫀

شما روزی که در زندگی متوجه بشی اکثریت آدم‌ها حسودن دیگه بعد از اون سعی میکنی همه‌ چیز رو private نگه داری.