آیا در زندگیتان :
" لطفا با من حرف بزن تا باهم حلش کنیم " دارید؟

"نمی‌دانستیم
برای نشستن زندگی
کنارمان
چهارپایه‌ای نداریم ...!"

ذوقت رو کور میکنه، بهت توجه نمیکنه، با گفتن تو زیادی حساسی در برابر ناراحتی‌هات واکنش نشون میده، خبری ازت نمیگیره، خبری ازش میگیری با تاخیر سرد و کوتاه جواب میده، دائما این فکر رو تو سرت میچرخونه که چیزی از بقیه کم داری، دیگه
چجوری ثابت کنه دوست نداره؟ رها کن بره عزیزم.

تو روانشناسی رابطه یه اثر جالبی داریم
به اسم اثر میکل آنژ که میگه:
"زوج‌های موفق زور نمی‌زنن همدیگه رو عوض کنن.
اونها به هم کمک می‌کنن که
بهترین ورژن همدیگه رو کشف کنن.
درست مثل میکل آنژ که می‌گفت:
من مجسمه رو نمی‌سازم، فقط
شاهکاری که توی سنگ پنهانه رو کشف می‌کنم."

اگه بخوام از تجربه شخصیم واستون بگم:

هرجا رقیب دیدین رقابت کنید باهاش
هرجا دشمن دیدین مبارزه کنید باهاش
اما هر جا آدم حسود دیدین، فقط فرار کنید!

آدمای حسود لزوما چیزی که تو داری رو نمیخوان
اونا فقط میخوان تو اونو نداشته باشی...

عادی شدن من رو میترسونه، عادی شدن ذوقی که برای کار داری، عادی شدن قشنگی‌های کوچیک اطراف، عادی شدن روابط، عادی شدن حس‌ها، عادی شدن زندگی.

‏_دوست داری در موردش صحبت کنی؟!
‏ دوست دارم در موردش گریه کنم :)

ولی اصل لذت هدیه دادن به بی مناسبت بودنشه
ولنتاین و تولد هدیه دادن رو که خیلیا بلدن

قبول دارید ؟ .️

♡

و اگر خیلی خوش‌اقبال باشیم، کسی که به ما گوش میده و کسی که دوستش داریم و کسی که ما رو دوست داره، همه در یک نفر جمع میشن.

‏یکی از پرآسیب‌ترین حالتای خودشیفتگی برای کساییه که خودشیفتگیشون حول «من بیش‌تر از بقیه سختی کشیدم» میچرخه. فکر می کنم جا داره درباره‌اش تامل کنیم چون بیشتر ماها به دلایل بسیار، زندگی سختی داشتیم -یا داریم- و باید دقت کرد این سختی منجر نشه به «پس از بقیه محق‌تر و سزاوارتر هستم»