دقت کردی از وقتی که دیگه
با یه سری آدم‌ها سروکار نداری،
زندگیت چقدر آروم‌تر شده؟
دیگه خبری از حاشیه و دردسرهای اضافی نیست،
و می‌تونی فقط روی خودت و دنیای کوچیکت تمرکز کنی.

گفت: آدمی رو داری دلیلی رو داری که
وقتی از زندگی خسته شدی تو رو
دوباره به زندگی برگردونه؟
من از تو براشون گفتم.

تو فقط خودتو داری
و همین "خودت" همیشه برات کافیه


. .

سخت‌ترین جای ماجرا اینه
که یاد گرفتی بخندی…
وقتی حال نداری،
حرف بزنی…
وقتی دلت هزار تیکه‌ست،
بگی خوبم…
وقتی حتی خودت هم باور نمی‌کنی.
این‌جوری آدم کم‌کم تبدیل میشه
به نسخه‌ای از خودش
که هیچ‌کس نمی‌شناسدش؛
نه حتی خودش.
فقط روزا می‌گذرن
و تو با خودت فکر می‌کنی:
کِی دقیقاً این‌قدر دور شدم از خودم؟

لبخند بزن ؛
کسی اهمیت نمیده چه احساسی داری...!!!


. .

انقدر داریوش گوش دادم که بعد 12 میاد‌ تو اتاقم
با هم دردودل می کنیم .

از خواب خسته ام؛ به چیزی بیشتر از خواب نیاز دارم، چیزی شبیه بیهوشی، برای زمان طولانی، شاید هم از بیداری خسته ام از این که بخوابم و تهش بیداری باشد، کاش می شد سه سال یا شش سال یا نه سال خوابید و بعد بیدار شد، نشد هم نشد...

اعتماد داشته باش .
به زمانبندی الهی برای رسیدن به آنچه لایقش هستی اعتماد کن، حتی اگر احساس آشفتگی داری. تو در مسیر درست هستی، اجازه نده یک فصل ناهماهنگ زندگی تو رو تعریف کنه. تو بر می خیزی، می درخشی و شکوفا خواهی شد تو مورد حمایت هستی. .

. .

‏گاهی آدم متضادترین احساس‌ها رو همزمان تجربه میکنه، هم خوبی هم درونت یه سنگینی حس میکنی، هم دلت میخواد کسی رو در آغوش بگیری هم همون نزدیک شدن تو رو مضطرب میکنه، هم میل به حرف زدن داری هم نیاز به سکوت، هم دلت میخواد یکی باشه بتونی بهش تکیه کنی هم دوست داری دست هیچکس بهت نرسه.

کسی رو‌ پیدا کن که وقتی داری راجع به چیزایی که اذیتت کرده حرف میزنی، فکر نکنه داری غر میزنی و جوری بغلت کنه که دوباره تیکه های شکستت بهم بچسبن، این خیلی مهمه.