‏باید از همان دور، دوستت می‌داشتم،
از نزدیک ناامیدکننده بودی عزیز من.

یه نسخه پرشور از خودم داشتم
که نمیدونم چطور ؟
ولی از دستش دادم

دوست داشتم جوری که انگار آخرین عزیز من روی زمین بودی
و تو‌ انقدر رنجم دادی، که انگار آخرین دشمنت روی زمینم.

یک جایی از زندگی نیاز داشتم کسی به من بگوید هر اتفاقی هم که بی‌افتد، پشتِ من است؛ اما تنها خودم همیشه پشتِ خودم بودم.

انتظارش رو داشتم، ولی نمیخواستم اینطوری بشه.

هرگز به عشق کسی نیاز نداشتم اما این‌بار تمام احساساتم را به پای تو ریخته‌ام، میخواهم اگر مرا ترک کردی تمام آن‌ها را با خود ببری احساس میکنم تو آخرین کسی هستی که ارزشش را دارد.

من هیچوقت برای منفعت کنار آدما نبودم،
خودم همه چیز داشتم اگه بودمم، دوستشون داشتم.

یه قسمت‌هایی از وجودم خاموش شدن که واقعا دوستشون داشتم، متاسفم که نتونستم ازشون در برابر بزرگسالی محافظت کنم.

دیگه بودنت ارزشی نداره، وقتی یادم میاد داشتم میسوختم و تو طوری رفتاری میکردی انگار غریبه و گناهکاری بیش نیستم.

یه استادی داشتم میگفت : می‌دونی مرد چطور مرد میشه؟
برو آچاربرقی بخر، چوب و وسایل ساخت و ساز بخر و سعی کن بسازی..
مرد کسیه که یاد بگیره بسازه و بفهمه که همه چیز ساختنیه! رابطه خوب، کار خوب، شخصیت خوب..
مرد باید سازنده باشه و بلد باشه بسازه: زندگیشو، زنشو، ساختن رو یادبگیر.