اما اگر تلخ‌کامی‌های مرا به یاد آوردی،
فراموش مکن در روزگاری که مهربانی و دوست
داشتن کمرنگ شده است، با تو مهربان بودم و
دوستت می‌داشتم.

امروز جمله ای شنیدم که واقعا به شنیدنش احتیاج داشتم:
تو در همون محیطی که مریضت کرده درمان نمیشی.‌!!

یه جوری خسته‌م انگار شب تا صبح تو یه اقیانوس پر از کوسه برای نجات جونم دست و پا زدم. انگار از جنگ برگشتم. انگار شبونه داشتم اهرام مصر رو میساختم.

جدی جدی امیدم رو از همه‌ی انسان‌ها برداشتم. با خودت می‌گی نه دیگه این جدی فرق داره؛ بعد می‌فهمی که آها نه.

الان که بهش نگاه می‌کنم، تنها جایی که نیاز داشتم تعطیلات عید نوروز برم، چند جلسه‌ تراپی بود.

از لحاظ روحی احتیاج دارم یکی از راه برسه و بهم بگه:
«من داشتم همه چیز رو میدیدم؛تو خیلی خسته شدی.
بقیش رو بسپر به من، درستش میکنم.


. .

«باید از همون دور دوستت می‌داشتم، از نزدیک نا امید کننده بودی.»

‏اگه بخوام امسال رو تو یه جمله توصیف
کنم، میگم هرچیزی که انتظارشو نداشتم
اتفاق افتاد.

•
من عاشق همه‌چیت بودم
شاید زیاده‌روی بود ولی چطور می‌تونستم اون لبخند اون خندیدن اون چشم‌ها اون شوخ طبعی اون احساسات رو دوست نداشته باشم؟
چطور می‌تونستم دوست نداشته باشم۸ وقتی که تو همه‌ی اون چیزی بودی که تو زندگیم آرزوشو داشتم :).

♡

کاش ریلز بعد از تموم شدن خودش می‌رفت بعدی. من همین که گوشی رو نگه داشتم انرژی زیادی می‌خواد.