𝙉𝙤 𝙤𝙣𝙚 𝙠𝙣𝙤𝙬𝙨 𝙖𝙗𝙤𝙪𝙩 𝙩𝙝𝙚 𝙨𝙞𝙡𝙚𝙣𝙩 𝙩𝙚𝙖𝙧𝙨, 𝙩𝙝𝙚 𝙝𝙞𝙙𝙙𝙚𝙣 𝙨𝙤𝙧𝙧𝙤𝙬𝙨 𝙖𝙣𝙙 𝙩𝙝𝙚 𝙥𝙖𝙞𝙣 𝙩𝙝𝙖𝙩 𝙝𝙖𝙨 𝙩𝙤𝙧𝙣 𝙤𝙪𝙧 𝙗𝙤𝙣𝙙𝙨 𝙖𝙥𝙖𝙧𝙩 𝙚𝙭𝙘𝙚𝙥𝙩 𝙤𝙪𝙧𝙨𝙚𝙡𝙫𝙚𝙨...

هیچڪس جز خودمون از گریه‌های خاموش، غم‌های پنهان و دردهایی ڪه بند بند وجومون رو پاره ڪردن خبر نداره...

ما بیش از اندازه قوی بودیم، مدام میشکستیم، شکسته‌هایمان را بند میزدیم و ادامه میدادیم‌، اشک میریختیم، اشک‌هایمان را خودمان با دست‌های خودمان پاک میکردیم و دوباره با تمام جسارت‌ روی پاهای خودمان می‌ایستادیم، ما بیش از اندازه قوی بودیم، به کسی تکیه نمیدادیم، با کسی از دردهایمان نمیگفتیم و از کسی کمک نمیخواستیم، ما به قیمت همین قوی بودن از پا در آمدیم، قوی بودن را برای ما بد تعریف کرده بودند.

درک نشدن توسط اطرافیان
سرآغاز دردهای روحی خیلیامونه ..

‏ما بیش از اَندازه قوی بودیم،
به کسی تکیه نمی‌دادیم.
با کسی از دردهایمان نمی‌گفتیم و
از کسی کمک نمی‌خواستیم،
ما به قیمتِ همین قوی بودن، از پا درآمدیم!
قوی بودن را برایِ ما بَد تعریف کرده بودند...

- نرگس صرافیان طوفان

ما نسل خسته‌ای هستیم که یاد گرفتیم آرزوهامون رو سانسور کنیم، تا بتونیم با حداقل‌ها زنده بمونیم.
ما بار دردهای حل‌نشده‌ی نسل قبل رو کشیدیم و جرات نکردیم حتی بگیم «خسته‌ایم» تا مبادا بگن ضعیفیم.

حق با آقای قربانی بود ما وارثان دردهای بیشماریم:)))

بعضی‌هامون خیلی بی‌رحمانه داریم یه دردهایی رو تحمل میکنیم، دردهایی که خیلی بزرگ‌تر از قد و قواره ماست، هیچوقت حق انتخابی براشون نداشتیم، زورشون خیلی بیشتر از لبخندهامونه، دردهایی که هر بار از خودت میپرسی چرا من؟ و هر بار جوابی که هیچوقت پیداش نکردی و غمگین‌ترت میکنه.

مشکلات، نگرانی‌ها و اضطراب‌هامون کم نیست. تا می‌خوایم به خودمون بیایم، تا می‌خوایم یکم خودمون رو جمع و جور کنیم همه‌چیز آوار می‌شه روی سرمون. ما غریبه‌هایی هستیم با دردهای مشترکِ آشنا، ما جوون‌هایی هستیم که جوونی‌مون به تاراج رفت و چیزی ازش نفهمیدیم، ما یک زخم گنده روی صورت ایرانیم که هیچ‌وقت قرار نیست خوب بشه.

کاش میتونستم قلبم رو بخاطر تموم دردهایی که داره تحمل میکنه بغل کنم🫀

از آدمای نابالغ خشمگین نشو، اونا هنوز با دردهایی حرف میزنن که هیچوقت براشون زبانی برای‌ گفتنش در زمان مناسب نداشتن!