Sometimes, I wish you would leave my mind the way you had left my life.

گاهی آرزو می کنم که ای کاش ذهنمو ترک کنی،همانطور که از زندگیم خارج شدی.

«تا حالا دیدید کسی از در بیاد تو و بگه ببینید من دو تا دست دارم؟
آدمی که چیزی و داشته باشه و به خودش اطمینان داشته باشه؛ داد نمیزنه چون می‌دونه چی داره.»

این حرف همیشه پس ذهنم هست و تا الان خلافش بهم ثابت نشده.

چرا بعضی احساسات انقدر گیر می‌افتن توی ذهنمون؟
چون مغز ما دنبال بسته شدن حلقه‌های احساسی ناتمومه.
احساساتی که سرکوب شدن یا جدی گرفته نشدن، مثل فایل‌های باز توی کامپیوترن؛ حافظه می‌گیرن، کندت می‌کنن، بی‌دلیل خسته‌ات می‌کنن. اون فایلا فقط وقتی بسته می‌شن که بهشون گوش بدی، بفهمی‌شون و اجازه بدی تموم بشن.
چه احساسی هست که مدتیه نمی‌خوای بهش فکر کنی، ولی هنوز باهاته؟

قشنگ‌ترین تکنیکی که تراپیستم: هر وقت خواستی با کسی درگیر شی، سی ثانیه صبر کن، و بعد دوباره فکر کن آیا این درگیری واقعا نیازه؟ و واقعا این تکنیک برای من معجزه کرد. بعد سی ثانیه نظرم عوض نمیشه ولی قشنگ وقت دارم حمله‌ها رو تو ذهنم ردیف کنم و بوم بوم بوم. کلی هم حاضرجواب به نظر میرسم

از ذهنم برو بیرون لطفا من به اندازه کافی غم دارم.

این جمله شاهکار بود:
"ما از تجربه یاد نمی‌گیریم، بلکه از تأمل درباره تجربه یاد می‌گیریم."

خیلی اوقات لازم نیست چیزهای جدیدی وارد ذهنمون بشه، کتاب جدید، تفریح جدید، کسب و کار جدید و حتی پارتنر جدید...
نه تنها برای ما مفید نیستن، خیلی اوقات میتونن منفی هم باشن چون فقط به ذهن ورودی میدیم و پردازشش نمیکنیم!
و به این میگن سیکل دریافت بدون پردازش که خیلی اوقات درگیرشیم

چرا همیشه سردرد داری؟ چون همیشه سکوت میکنم و تو ذهنم حرف میزنم.

چقدر تلخه که بعضی از ما زیباترین لحظاتمون‌رو فقط تو ذهنمون زندگی می‌کنیم.

من از همین میترسیدم .
که تو اون آدمی نباشی که من تو ذهنم ازت ساخته بودم
واسه همین بود که ترجیح میدادم از دور دوستت داشته باشم
تا از نزدیک هیچ حسی بهت نداشته باشم .

بعدا؟ کدوم بعدا؟ من تا بعدا صدبار باهات توی ذهنم جنگیدم، صدبار از چشم بیشتر افتادی و صدبار پروندتو بستم برای خودم.