‏قسمت ناراحت‌کننده‌ قطع ارتباط اینه که میدونی بقیه بهش پیام میدن ولی تو نمیتونی پیام بدی، میدونی بقیه هنوز تو زندگیش جریان دارن ولی تو جریان نداری، میدونی بقیه خیلی وقت‌ها میبیننش ولی تو نمیبینی، تو مردی، و اینطوریه که به تمام جهان حسادت میکنی.

هر آدمی
تو زندگیش
کسی رو برای
هیچوقت نبخشیدن داره ..

آدم‌ها میان تو زندگیت و یطوری باهات رفتار میکنن انگار دوست داشتنی‌ترین آدمی، هر شب و هر روز بهت تکست میدن و وانمود میکنن واقعا دوست دارن ولی بعدش یهو عین یه آشغال از زندگیشون پرتت میکنن بیرون و تو میمونی و هزار نوع تروما.

یکی از قشنگ ترین هدیه هایی که میتونیم به آدمها بدیم اینه که باوری که یه جایی از زندگیشون از دست دادن رو بهشون برگردونی ..

هر آدمی تو زندگیش به یه نفر نیاز داره که بدون ترس از قضاوت شدن پیشش حرف بزنه.

ولی بنظرم کسی که واقعا دوست داشته باشه وسط مهمونی بهت تکست میده، وسط مسافرت بهت تکست میده، وقتی کلی کار داره بهت تکست میده، وقتی با عجله داره میره به جلسه و کار و زندگیش برسه، یه تکست کوچیک میده، این حس ببین حواسم بهت هست‌‌ که منتقل میشه خود عشق و علاقه‌ست.

بحث بی جنبه بودن یا زود رنج بودن نیست!فقط هر آدمی رو یه سری چیزا خیلی حساسه، از یه سری کارا بدش میاد،
شاید یکی دو بار ببینه و به روی خودشم نیاره؛ ولی کسایی که برات مهمن بحثشون از بقیه جداست،
آدم از یه سری از آدمای زندگیش انتظار نداره، نمیتونه اون حرفارو از کسایی که با تیکه تیکه ی وجودش دوسشون داره هضم کنه!
بحث بحثه انتظاره،
و اگرنه اگه یه غریبه اون حرفا رو بزنه
یا اونطوری که دوست نداری رفتار کنه که مهم نیست!
آدم از کسایی که دوسشون داره ناراحت میشه.

اگه یه نابینا بتونه ببینه، اولین چیزی که دور میندازه چوبیه که کل زندگیش بهش کمک کرده .

قدردان کسی باشید که وقتش رو به شما میده چون این فقط بحث زمان نیست بلکه بخشی از زندگیش رو با شما شریک میشه.

امشب که لامپ اتاقتو خاموش میکنی
و میخوای بخوابی، به این فکر کن
اونایی که امروز بهترین خبرِ
زندگیشونو شنیدن و زندگیشون عوض شده،
دیشب هیچ خبری از امروز نداشتن؛
خدای امروز اون آدما، خدای فردای ماهم
هست، شاید فردا اون آدم تو باشی.🤍