ما اگه به جای حضور در مهم ترین صفحات تاریخ خاورمیانه در بی اهمیت ترین صفحات تاریخ سوییس بودیم:


♡

گوش کن...
نگاه کن...
بعد ها بگو؛
در دوری از آسمانِ آبی و آفتاب رخت بر بسته،
میانِ تمام نداشتن هایمان امید تمام چیزی بود که داشتیم...!

یه چیزی خوندم خیلی شبیه الان ما بود، می‌گفت:

"و من خودم را با خستگی تمام
از میان این فصل عبور می‌دهم،
فقط به امید نور کم سویی
که در دور دست‌ها می‌درخشد..."

‏نوشته بود اینکه خاورمیانه اینهمه نفت داره، نشون میده حتی دایناسورا هم اینجا به فنا رفتن،
ما که دیگه جای خود داریم.

اگر آیندگان بخواهند درباره ما و این زمانه بنویسند، خواهند گفت آن‌ها کسانی بودند که زندگیشان بخشی با ناامیدی گذشت، بخشی با خشم، بخشی با ترس، آونگ میان سه ناخواستنی، لغزان و لرزان.

اشک می‌ریزی و می‌گویی:
پس رویاهایمان چه؟
می‌بوسمت و می‌گویم : بخواب
در خاورمیانه رویا داشتن
خودش رویاست ..

تو مسئول احساسات کسی نیستی ولی مسئول گفتن احساسات واقعیت هستی، اگه میدونی این رابطه راهی نداره، موندن از سر دلسوزی یه بی‌انصافیه، آدم‌ها با حقیقت تلخ راحت‌تر کنار میان تا با بلاتکلیفی.

Leaving didn’t bring peace, staying didn’t bring salvation
This is the story of every heart torn between two worlds.

رفتن آرامش نداد، ماندن نجات نداد…
این است قصه‌ی هر دلی که میان دو جهان پاره شده است.

‏نه میلِ ماندن، نه شوقِ رفتن...
میانِ خستگی و بی‌حوصلگی، معلقم.

‏دوره غمت هم تموم میشه عزیزم ، با آدمهای جدید آشنا میشی ، کارهای جدید میکنی ، تجربه‌های جدید برات پیش میان و مسیرت کم کم عوض میشه ، دور میشی از غمت ، دور میشی از تاریکی ، زیاد نگرانش نباش.🤍