خطاب به تمام عاشقان جهان:
عاشق شدن لیاقت می‌خواد!

سال‌ها خواهد گذشت و تو در یک روز آفتابیِ گرم، میان ترافیک سنگین و صدای بوق‌ها و همهمه خیابان، ناگهان یاد من می‌افتی و آرام زمزمه می‌کنی:

«کاش با تو طور دیگه‌ای رفتار کرده بودم..»

صدای بی گزند

‌

بهم گفت: "آدم‌های گمشده وقتی می‌خوای پیداشون کنی پیدا نمی‌شن، پیدا می‌شن وقتی خودتو پیدا کنی. پس رشد کن، نه برای رسیدن به کسی، برای اینکه دیگه لازم نباشه کسی بیاد تا کامل بشی. اون‌وقت اونا میان، نه چون نیازشون داری، بلکه چون دیگه نیازی بهشون نداری."

‏همه خلاصه دنیای این روزهای ما این چند جمله است:

گویی مقدر شده بود که اینگونه زندگی کنیم
در میانِ همه چیز بلاتکلیف بمانیم
آنچه پیش می‌آید را دوست نداریم
و هر آنچه را دوست داریم پیش نمی‌آید...

شیفته این آدماییم که وقتی میان تو زندگیت بال‌ پروازت میشن، کمکت میکنن بری تو دل ترسات، بهت حس امنیت میدن و در یک کلام، بهت آزادی رو هدیه میدن.

لابلای وسایلم، چیزهایی هست که
نه به کارم میان، نه دلم میاد دور
بندازمشون…
توو سرم هم همین
وضعیت حاکمه…
من گذشته‌ای رو از
بَرم، که نه می‌تونم فراموشش کنم،
نه دوست دارم مرورش کنم…

دیگه نه آدم سمی ای مونده حذف کنم
نه موضوعی باقی مونده ک رها کنم.
به قول عباس کیارستمی : من مانده ام و من؛
من از من رنجیده و هیچکس نیست پا در میانی کند!

خاور میانه را
به تقلید از چشمانِ
شرقی تو ساخته اند
پر التهاب
اندوهگین
خسته و زیبا ..

- نزار قبانی

♡

ما اگه به جای حضور در مهم ترین صفحات تاریخ خاورمیانه در بی اهمیت ترین صفحات تاریخ سوییس بودیم:


♡

گوش کن...
نگاه کن...
بعد ها بگو؛
در دوری از آسمانِ آبی و آفتاب رخت بر بسته،
میانِ تمام نداشتن هایمان امید تمام چیزی بود که داشتیم...!

یه چیزی خوندم خیلی شبیه الان ما بود، می‌گفت:

"و من خودم را با خستگی تمام
از میان این فصل عبور می‌دهم،
فقط به امید نور کم سویی
که در دور دست‌ها می‌درخشد..."