من دیگه بیش از حد برای کسی تلاش نمیکنم، تا جایی که تو من رو ببینی من هم تو رو میبینم، تا جایی که تو با من حرف بزنی من ‌هم با تو حرف میزنم، به همون اندازه درگیرت میشم که تو درگیر منی.

یکی میگفت از کجا میدونی دوسش داری؟ گفتم وقتی ناراحتش میکنم خودم بیشتر ناراحت میشم.

من به تک تک رفتارها فکر میکنم، به جزیی‌ترین نگاه‌ها، به لحن‌ها و حرف‌ها فکر میکنم، به احساسات پشت کلمات فکر میکنم، به خصوصیات آدم‌ها فکر میکنم، من حواسم به همه چیز هست و دقیقا غم‌انگیزترین قسمت زندگیم همین جاست، من خیلی فکر میکنم.

انسان دائماً در حال تغییره. چیزی که چند سال پیش فکر می‌کردی درسته، الان برات یه عقیدهٔ مسخره‌ست و به خود قدیمی‌ت می‌خندی. مهم نیست الان چقدر مطمئنی به افکار و نظرت، همیشه یه گوشه ذهنت به خودت بگو «شاید منم دارم اشتباه میکنم و نظراتم ممکنه اشتباه باشه».

کار بدی بود؟ بله.
خوش گذشت؟ بله.
آیا تکرارش میکنم؟ بله.

من هیچوقت هیچ مردی رو کنترل نمیکنم، اون مرد باید بتونه خودش رو کنترل کنه و اگه تواناییش رو نداره قطعا آدم من نیست.

انگار دیگه هیچ اومدنی، هیچ رفتنی و هیچ اتفاقی نمیتونه روم تاثیر بذاره، دیگه خیلی راحت همه چیز رو قبول میکنم و ازش میگذرم و میگم زندگی همینه دیگه.

روز به روز دارم کم حرف‌تر میشم، یه وقت‌هایی حس میکنم میتونم چند هفته تو خونه بمونم بدون اینکه نیاز داشته باشم معاشرت کنم.

اینکه زمانی مهم بودین دلیل نمیشه همیشه مهم بمونین،
من آدمی رو میشناختم که برای دیدنش کلی ذوق و شوق داشتم اما الان میبینمش راهمو کج میکنم.
مراقب زمان از دست رفته باشید…

جدا“ وقتی به زندگی خودم نگاه میکنم
میبینم
هیچ کسی!!! تاکید میکنم هیچ‌کس اونطوری که من براش بودم و صدمو گذاشتم و خودمو براش کشتم
برای من نبود …