این جمله رو جایی بنویسید که کار می‌کنید، درس میخونید یا تلاش میکنید؛

"امروز هرگز به زندگی تو بر نمی گرده پس بلند شو و ازش استفاده کن"

بعضی‌هامون خیلی بی‌رحمانه داریم یه دردهایی رو تحمل میکنیم، دردهایی که خیلی بزرگ‌تر از قد و قواره ماست، هیچوقت حق انتخابی براشون نداشتیم، زورشون خیلی بیشتر از لبخندهامونه، دردهایی که هر بار از خودت میپرسی چرا من؟ و هر بار جوابی که هیچوقت پیداش نکردی و غمگین‌ترت میکنه.

تنهایی همیشه غم و غصه نیست، بعضی‌وقت‌ها فقط یه صندلی خالیه کنارته که از روی عادت مدام بهش نگاه میکنی.

دو روز که حرف نزنی دیگه حس میکنی هیچ چیزی ارزش گفتن نداره

کل روز رو غیب میشه بعد شب میادش میگه چخبر چیکارا میکنی؟ هیچی ، دارم علاقمو نسبت بهت از دست میدم ، تو چیکار میکنی؟

معذرت خواهی یاد بگیرید عزیزانم، ابراز تاسف و پشیمانی یاد بگیرید، وقتی اشتباه میکنید وظیفه دارید واضح و صریح بگید من رو ببخش نه اینکه بگید من منظوری نداشتم تو بد برداشت کردی.

گاهی دنبال خودمون توی گذشته‌ها میگردیم،
چون نسخه‌ی قدیمی‌مون، تنها راه ارتباطی با احساساتیه که دیگه پیداشون نمیکنیم! احساساتی که فکر میکردیم همیشه باهامون می‌مونن، اما تو مسیر بزرگ شدن جا موندن.

دلم از این آفلاین شدن‌های طولانی مدت بخاطر حال خوب و سرگرمی میخواد، از این‌ها که نه وقت میکنی، نه دلت میخواد گوشیت رو چک کنی.

وقتی جاده دست انداز داره،ماشینو ترک نمیکنی کمربندو سفت میکنی.

ماها خیلی نسبت به خودمون بی‌رحمیم، دائما خودمون رو قضاوت میکنیم، اشتباهاتمون رو بارها مرور میکنیم، درحالی‌که به بقیه حق اشتباه میدیم، ولی خودمون رو با کوچک‌ترین لغزش‌ها نمی‌بخشیم.
کاش با خودمون همون‌قدر مهربون باشیم که با عزیزترین آدم زندگیمون هستیم.