خسته نبودم فقط دیگه ارزش جنگیدن نداشت.

'اگه منو می‌کاشتن، ازم فقط حسرت سبز می‌شد...' 'از دلِ من گل درنمیاد... فقط حسرت سبز میشه.' 'من زمین نبودم، که چیزی غیر از حسرت ازم برویه.' 'بذرِ من، گل نمی‌ده... جز حسرت.'

در آخر بین خودمان باشد گفتم قویم و نمی شکنم،دروغ گفته بودم قوی نبودم شکستم،بسیار هم شکستم.

من هیچوقت اهل نفرین نبودم، ولی الان از ته قلبم میخوام باعث و بانی اینکه من حتی وقتی دارم میخندم، حالم خوب نیست هیچوقت حالش خوب نباشه.

هر‌ جایی از زندگیم خودخواه نبودم بعدش خیلی پشیمون شدم.

تلافیش بمونه اون شبی که فهمیدی هیچکس مثل من نمیتونه دوست داشته باشه و من دیگه نبودم....

تو هیچ‌وقت نمی‌تونی بگی من کنارت نبودم،
چون من پیشت موندم حتی وقتی که می‌دونستم باید برم.

به روی خاک تو شاید همیشه شاد نبودم
ولی غریب نبودم.

من گفتم عیبی نداره ولی بعدش دیگه از ته دل نخندیدم، من گفتم عیبی نداره ولی بعدش دیگه نتونستم اعتماد کنم به کسی، من گفتم عیبی نداره ولی یه قسمتی از من برای همیشه از دست رفت، من گفتم عیبی نداره ولی بعدش ذوقم کور شد برای همیشه، من گفتم عیبی نداره ولی بعدش تو عکسام خوشحال نبودم، من گفتم عیبی نداره ولی تا دلت بخواد عیب داشت.

به کارما اعتقاد داری؟
-نه
چرا؟
-چون من به اندازه‌ی اتفاقهای بد زندگیم آدمِ بدی نبودم…