و چــِقدر قشنگ نوشته بود؛

اون چیزی که آدم هارو
کنارهم نگه میداره
شباهت هاشون نیست!
بلکه درک و شعورشون
نسب به تفاوت هاشونه...

صدای بی گزند
.️.

نوشته بود؛
‏بعضی‌ روزها دلم می‌خواهد روی پیشانی‌ام بنویسم:
«دارم برای زنده ماندن، آرام ماندن و عبور از طوفان‌های درونم می‌جنگم؛ لطفا زخمی دیگر بر روی زخم‌هایم اضافه نکنید.»

نوشته بود:
خیلی از آدم‌های امروزی به خودشون زحمت نمیدن یه نفر رو کشف کنن!
زیبایی هاش رو بیرون بکشن و در برابر تلخی‌هاش صبر کنن، آدم‌های امروز، دوستی های کنسروی میخوان، یه کنسرو که درش رو باز کنن، یه نفر شیرین و مهربون از داخلش بیرون بپره و هی لبخند بزنه و بگه حق با توئه...

درود به رفاقت‌های خاموش، نه تماس‌های مداوم، نه پیام‌های هر روزه، فقط یه قول نانوشته که میگه، هر وقت که بخوای من هستم.

یجا جمله قشنگی نوشته بود:
خیلیاتون‌ دشمنید‌
زورتون نرسیده دوست موندید :)

محبوبم
تمام حرف‌ها یک‌ طرف ، همه‌ی ترانه‌ها ، قصه‌ها ، همه‌ی نوشته‌ها یک‌ طرف ، شکل ماهِ شما هم یک‌ طرف .️

- محمدصالح علاء

♡

درود به رفاقت های خاموش
نه تماس های مداوم
نه پیام های هر روزه
فقط یه قول نانوشته‌س که میگه:
«هروقت که بخوای، هستم»

یه جا خوندم نوشته بود:
« خوب بودن با آدمای اطرافت
مثل دروازه‌بان بودنه؛
مهم نیست چندتا توپ رو گرفتی،
آدما همیشه همون یک گلی که
خوردی رو به خاطر میارن...»

صائب تبریزی قشنگ نوشته ، میگه:

عاقبت مغز مرا فکر پریشان میخورد!
• |.

ولی یجایی خدا نوشته که:

اگه نصیبت نبود نمیزاشتم ارزو کنی!
• |.