انگار عطار هم یه جایی توی عمرش به یکی زیادی محبت کرده، وقتی به بی‌مورد بودنش پی برده این بیت رو نوشته؛

اگر گِرد کسی بسیار گردی
اگرچه بس عزیزی خوار گردی

با یک‌سری آدما که قطع ارتباط میکنی باید یک عمرم بهشون بفهمونی نوشته‌ هام به تو ربطی نداره تو تموم شدی.

با یک سری از آدم‌ها که قطع ارتباط میکنی
باید یک عمرم بهشون بفهمونی نوشته‌هام به تو ربطی نداره تو تموم شدی.

این همه راهی که اومدی الکی نیست
خدا تهشو قشنگ نوشته.

کاش همه‌مون می‌تونستیم اون حسی که ابراهیم گلستان بعد از گرفتن این نامه از فروغ فرخزاد گرفته رو یه بار تجربه کنیم براش نوشته:

اما‌ همین کافی بود همین که می‌دانستم که تنم درد تنت را دارد نه میلِ تنت را،همین که با تو انگار در چاه فرو می‌رفتم و به مرکز زمین می‌رسیدم,همین که با تو انگار می‌مُردم و از شکل می‌افتادم‌ همین برایم‌ کافی بود .️

این نوشته صادق هدایت یه درس بزرگه برای هممون:

یادم باشد
که تنهاییم را برای خودم نگه دارم،
و بغض های شبانه ام را
برای کسی بازگو نکنم.
تا ترحم دیگران را
با اظهار علاقه اشتباه نگیرم.
یاد من باشد
که فقط برای سایه‌ام بنویسم..

امیلی برونته توی یه قسمت از کتاب
"عشق هرگز‌ نمی‌میرد"
نوشته بود:
«هر چه روحم بیشتر زجر میکشد
برای تسکینش بی عاطفه تر میشوم.»

ساموئل بکت یه جایی نوشته بود:
آدم ها
یک زمانی
در یک جایی
ناخواسته خودشان را جا می‌گذارند
و می‌روند...

یکی نوشته بود من ادم حساسیم، حساس نه مثل گل، حساس مثل بمب و i felt that

یه جا جمله قشنگی نوشته بود:
خیلیاتون دشمنید:
فقط زورتون نرسیده دوست موندید...