من فقط تظاهر میکنم که پذیرفتم عشق برای من نیست، نپذیرفتم، بابتش غمگینم، ولی واقعیت اینه که دارم سعی میکنم عادی زندگی کنم و بهش فکر نکنم، گاهی حس میکنم شاید مشکل از منه، شاید زمانش نرسیده، نمیدونم، فقط میدونم هنوز ته دلم یه جای خالی هست که نمیتونم انکارش کنم.

واقعیت اینه خیلی وقت‌ها آدم‌ها میدونن که دارن ناراحتت میکنن و این موضوع ذره‌ای براشون مهم نیست.

آدم‌ها فکر میکنن من تنها میمونم چون گوشه گیرم ولی واقعیت اینه که تنها میمونم چون میشینم و این همه رفتار مصنوعی رو نگاه میکنم و هیچ میلی به بودن بینشون ندارم، اینجا یه سیرکه و آدم‌هایی که واقعی باشن خیلی کم پیدا میشن.

او امن بود و دنج
اگر آدم نبود و مکان بود
احتمالا پناهگاهی می‌شد روی کوه‌ها
یا گرم‌خانه‌ای برای‌ بی‌خانمان‌ها
شاید هم کتابخانه‌ای
برای از واقعیت فرار کرده ها .️

بزار بقیه فکر کنن برات مهم نیستن
واقعیت اینه که تو داری بزرگ میشی
و هر قدمی که برمیداری یا باید منطقی باشه یا پولساز .🤍

♡

مشکل از اونجایی شروع میشه که توی رویا دنیامونو میسازیم اما تو واقعیت دنبالش میگردیم

یه واقعیت ساده بگم؟
ما دیگه هیچ وقت فرصت داشتن امروز رو پیدا نمی‌کنیم
پس از دستش نده 🤍

♡

‏گاهی خستگی ما فقط از کار و تلاش نیست؛
از جنگیدن با واقعیت‌هایی میاد که امیدی به تغییرشون نداریم.
روانشناسان به این وضعیت میگن "خستگیِ امید" (Hope Fatigue)؛ حالتی که حالا با یک استراحت ساده ازبین نمی‌ره



. .

‏ی روزی میشه که هیچی واسه از دست دادن نداری
اون روز تازه خود واقعیت میشی.

به‌نظرم دوتا از کتاب‌هایی که هر زنی باید بخونه و هر دوتاش به نویسندگی مارگارت اتوود بوده،
۱. سرگذشت ندیمه
۲. وصیت‌هاست.

یکی از نیازهای اساسی هر زنی آشنایی با ماهیت همچین کتاب‌ها و روایت‌هاییه که چشم مخاطبش رو به واقعیت‌های آموزنده و عبرت‌آموز باز میکنه...



. .