وقتی فهمیدم که دلیل بعضی از سکوتها، ترس از توضیح نیست و ناامیدی از فهمیده شدنه
دیگه اصراری به گفتن به ندارم..!
• |.

به نظرم اینکه بعضی از دیگران فقط وقتی با ما کاری دارن، بهمون پیام میدن، واقعا مشکلی نداره. ما نمی‌تونیم به همه نزدیک باشیم و دائما از همه خبر بگیریم. ظرفیت روانی و احساسی ما محدوده. اما ناگهان در موقعیتی گرفتار میشیم و یادمون میاد کسی ممکنه بتونه بهمون کمک کنه. خب باید درخواست کنیم. و در مقام کسی که ازش کمک خواسته شده، اگر بتونیم، چرا کمک نکنیم؟ فقط چون اون دیگری هر هفته به یاد ما نبوده؟

چیزایی که با بزرگ شدن فهمیدم

•بعضی از دوستا فقط برای یه فصل از زندگیت میان اگه رفتن ، بدون تقصیر تو نیست،فصلشون تموم شده بوده
•سکوت بعضی وقتا قوی ترین جوابه لازم نیست همه چیو توضیح بدی
•هیچ کس نمی فهمه تو دقیقا چی کشیدی حتی اگه براش تعریف کنی!
•بعضی تصمیم ها باید تنهایی گرفته شن. حتی اگه بترسی.
•بعضی زخم ها خوب نمیشن ولی یاد میگیری باهاشون برقصی
•گاهی وقتی یه نفر رو میذاری کنار تازه خودت رو پیدا می کنی!


. .

تو سه بار دروغ گفتی:
اولی این بود که دوستم داری!
دومی وقتی بود که گفتی برای همیشه میمانی اما آخری آخری از همه بیشتر درد داشت
گفتی واقعا میروی اما من تو را همه جا میبینم:)!
• |.

وقتی بهت اهمیت میدم سعی کن لیاقتش رو داشته باشی، چون فاصله اهمیت دادن تا ندادنم یه شب تا صبحه.

رفتار دیگران با تو، بازتابی از «مشکلاتِ درونی» اون‌هاست نه شخصیت تو. وقتی که به این درک برسی، دیگه دنبال اثبات خودت نیستی، آگاه میشی و آروم، و از آدم‌ها نه با خشم بلکه با یه «فهمیدمِ» واقعی فاصله می‌گیری.


. .

از وقتی تنها زندگی می‌کنم به شدت حساس، زودرنج، بوس‌بوسی و نازنازی شدم.

این متن رو خیلی قبول دارم، میگه:

"کسی که دلت را شکست
روزی همان جا خواهد شکست
نه وقتی که غم دارد
وقتی که خوشحال است
وقتی که فکر می کند همه چیز روبراه است"

‏ولی باور کنید غم وزن داره، وقتی غمگینی کندتر میشی، اگر دراز کشیده باشی نمیتونی بلند شی، راه رفتنی دوست داری پخش زمین شی.

لطفا به موقع از آدم‌ها ناامید شوید، نه در اولین لغزش و نه آنقدر دیر که همه چیزتان را برده باشند، وقتی فهمیدید خطاها عادت شده‌اند و پشیمانی فقط یک نمایش است، آنجاست که ماندن خیانت به خودتان است.