‏کسی که یه عمر بنز سوار شده
ترجیح میده پیاده راه بره،
اما سوار هر چهارچرخی نشه!
شاید دلیل تنهایی خیلیامون شبیه
همین مثال بالا باشه…

شاید تو احتیاج داشته باشی این جمله از معین دهاز رو بخونی:
«جای غلط با آدمِ غلط سوار شدم،
هر کجا پیاده شوم، درست است.»

قانون ۷_۷_۷ در رابطه میگه:
هر ۷ روز یک قرار دونفره حتی در حد پیاده روی دو نفره با هم بزارید.
هر ۷ هفته یک قرار یکروزه کامل با هم بزارید.
هر ۷ ماه یک سفر کوچک با هم برید.

من راننده تاکسی داره حرف میزنه دلم نمیاد بگم پیاده میشم، شما وسط چت ول میکنی میری؟

تئوری ایستگاه قطار رو شنیدی؟ میگه زندگی مثل یه ایستگاه قطاره، آدم‌ها میان و میرن، بعضی‌ها یه مسیر طولانی رو همراهتن، بعضی‌ها هم قبل از اینکه آماده خداحافظی باشی پیاده میشن میرن، ولی هر کسی یچیزی بهت یاد میده حتی اگه قرار نباشه برای همیشه بمونه مهم اینه که بدونی کی باید اون شخص رو نگه‌اش داری و کی باید بذاری سوار قطار بعدی خودش بشه چون همه تو یه مسیر نیستن و اشکالی هم نداره.

درباره‌اش غصه میخورم، گریه میکنم، پیاده‌روی میرم، دوش میگیرم، کتاب میخونم، قهوه میخورم، برای خودم مینویسم اما دیگه درباره‌اش با آدم‌ها حرف نمیزنم .

احساس می‌کنم از خود واقعیم دور شدم. مثلا انگار با هم بودیم، اما یکم پیش منو یه جا پیاده کرده رفته.

دوباره می‌گم: حتی پیاده‌روی تو مسیری که دوستش داری، زیباتر از دویدن تو جاده‌ایه که می‌دونی بهش تعلق نداری.

آدمی که موقع پیاده‌روی‌ overthinking میکنه، حتی اگه کل شهرو هم راه بره خسته نمیشه.

در روز جهانی بغل، دنیا بزن بغل من می‌خوام پیاده شم.