تو برگشتی ولی من یادم نرفته بود که چطوری رفتی.

نمی‌دونم چطوری بهت بگم حوصله‌ی هیچکسو ندارم که متوجه بشی مشکل تو نیستی، منم.

عزیزم تو همیشه راه‌حل تمام مشکلاتم رو داشتی، الانم بیا بگو چطوری بزرگترین مشکلم که خودتی رو حلش کنم.

برام اهمیتی نداره بقیه چطوری درباره‌ام فکر میکنن، اون‌ها میمردن اگه چیزی که من گذروندم رو میگذروندن.

چطوری اعتماد به نفس نداشته باشم وقتی از مذکر تا مونثش با پشیمونی برمیگردن.

ویژگی سمی من اینه که نمیدونم چطور کمک بخوام، فقط ناپدید میشم و هر وقت حالم بهتر شد، برمیگردم.

مهم‌تر از به دست آوردن نگه داشتنه، تو هر چقدر هم بلد باشی برای به دست آوردنش بجنگی، اگه بلد نباشی چطور نگه‌اش داری، اگه ندونی چطور باهاش رفتار کنی از دستت میره و بدتر از نداشتن، داشتن و از دست دادنه، حسرتش ذره ذره نابودت میکنه.

مهم‌تر از به‌دست آوردن، نگه‌داشتنه. تو هر چقدر هم بلد باشی برای به‌دست آوردنش بجنگی، اگه بلد نباشی چطور نگهش داری، اگه ندونی چطور باهاش رفتار کنی، از دستت می‌ره. و بدتر از نداشتن، داشتن و از دست دادنه

چطور میتونی جا بزنی
وقتی زمین خوردنتو جشن میگیرن

"- آدم مغروری هستی؟
- نه چطور؟
- چون نگفتی دو قدم اونطرف نرو، یکم بیشتر بمون.
- وقتی تشنه به عشق ایستاده بودم درست سر پله‌ی اول، این تو بودی که چمدون سفر بستی. آدمی که می‌خواد بره دل رفتن رو داره. الآن نره، یک‌ماه بعد، یک‌ماه بعد نره، یک‌سال بعد.
- ولی منتظر بودم بگی نرو. بمون، یکم بیش‌تر بمون.
- الآن دیره؟
- الآن دیره.
- چرا؟
- آدم مغروری هستی. آدم‌های مغرور می‌بازن، به همه‌چی، از همه بدتر به عشق‌شون. ما دوتا بازنده‌ایم، یکی توی لباس عاشقی، و اون یکی توی جلد غرور."