‏یه تراپیست داشتم که میگفت:
رفتار بد آدما حالا هر چی که هست، حاصل تجربه های تلخ اونا از کودکی تا زمان حال هستش
پس در نتیجه خیلی دنبال انتقام گرفتن و یا اصلاح بقیه نباشید شما همین یه زندگی رو دارید
روی خودتون کار کنید تا شبیه همونا نباشید بهتر و خوبتر ها سر راهتون میان


. .

شخصیت واقعی هرکس، همون قسمتیه که در کودکی حذف کرده تا بتونه دوست داشتنی بمونه! اون قسمت های حذف شده ی وجودت که ازش گذشتی تا مورد تایید واقع بشی، اون خود واقعی توعه!

کسایی که در کودکی حس ناامن بودن داشتن، در بزرگسالی اغلب به دنبال کنترل همه‌ چیز هستن، چون روانشون به اشتباه یاد گرفته که اگر چیزی از کنترلشون خارج بشه، امنیت شون تهدید میشه.

کودکی که کتک خورده، کتک میزنه!
کودکی که ترسونده شده، میترسونه!
کودکی که تحقیر شده، تحقیر میکنه!
کودکی که روح و شخصیتش نابود شده، نابود میکنه!
کودکی که عشق نبینه،عاشق نمیشه!
آدما آینه هستن ...

خیلی اوقات خشم از نادیده گرفته شدن توسط دیگران، خشم از نادیده گرفته شدنت توسط والدینت در کودکیت بوده که حالا به سمت دیگران چرخیده.

کم‌کم دارم میفهمم که بزرگ شدن چه اشکال‌هایی دارد؛ وقتی به آرزوهایی که در کودکی داشتی میرسی، میبینی آن‌قدرها هم که فکر میکردی جالب نبوده‌اند.

همه ما پشتِ نقاب بزرگسالی مان ، کودکی است نیازمند عاطفه ، گذشت ، عشق و ترسیده از تنهایی ..

- آلن دوباتن

♡

بزرگ
شدیم
و
شادی
هایمان
در
کودکی
جا
مانده!
• |.|

The bug of adulthood is there when you see that you have become like the person that you said all your childhood that I will not look like when I grow up.

باگ بزرگسالی هم اونجاست که میبینی شبیه کسی شدی که تمام کودکیت میگفتی بزرگ شدم شبیه‌ش نمیشم.

خیلی از شکست های عاطفی که منجر به سوگ میشه، فرد در حقیقت برای معشوقه اش گریه نمیکنه، برای خود نادیده گرفته شده اش گریه میکنه، خودی که انتظار داشته دیده بشه و خواسته بشه و دوست داشته بشه، و وقتی منجر به شکست میشه فرد از درون میشکنه، چون احساس طرد شدگی که بالا میاد آشناست، مارو یاد اولین احساس طرد شدن از سمت اولین چهره های دلبستگی دوران کودکیمون میندازه.
انگار که بهمون یادآوری میشه تو باز خواسته نشدی! طرد شدن عزت نفس مارو دستکاری میکنه برای همین خیلی با درد و رنج همراه میشه.