جایگاهی رو توی قلبم از دست دادی که نه هیچکس غیر تو بهش دسترسی داشت و نه کسی قراره بهش دست پیدا کنه.

گاهی باید به خودت جرات بدی و بگی این شکل دوست داشته شدن، همونی نیست که لایقشم و بعدش رها کنی و ادامه بدی.

هرگز از حرفهایی که مردم
درباره تو می گویند نگران نشو.
هیچگاه کوچکترین توجهی
به آن نشان نده.
همیشه فقط به یک چیز فکر کن:
« داور خداست. آیا من در برابر او روسفیدم؟ »
بگذار این معیار قضاوت زندگی
تو باشد تا بی راهه نروی ...
تو باید روی پای خودت بایستی
و تنها ملاحظه ات این باشد که :‌
«‌هر کاری انجام می دهم باید مطابق شعور خودم باشد. تصمیم گیرنده باید آگاهی و شعور خودم باشد. » ‌
آنگاه خدا داور تو خواهد بود...

Sᴏᴍᴇᴛɪᴍᴇs...
Tʜᴇ ᴀɪʀʟᴇss ᴏɴᴇ ᴍᴀᴋᴇs ᴍᴇ ᴡᴀɴᴛ ᴛʜᴇ ᴀɪʀ ᴛʜᴀᴛ Yᴏᴜ ɴᴇᴠᴇʀ ᴡᴀɴᴛᴇᴅ ᴍᴇ...

گاهی...
بی هوا‌ دلم هوایش را میکند هوای اونی که
هیچوقت، هوایم را نداشــت...

زندگی ادامه داره، آدم‌ها میان و میرن، ولی تو همیشه باید خودت رو نگه داری
و قدر خودت رو بدونی. گاهی لازمه ک دردش رو حس کنی
ولی آخرش می‌بینی ک از دل این سختی‌ها ی ادم قوی‌تر بیرون میاد...

آدم‌‌ در بزرگسالی یاد میگیره که گاهی دوستی‌ها منقضی میشن. تقصیر کسی هم نیست.
انگار عمرش تموم میشه و یواش‌یواش میمیره، بدون اینکه دلخوری‌ای پیش اومده باشه.

شاید گاهی کمی دیر بلند شوم و خودم را جمع و جور کنم اما می‌دانم که بلند می‌شوم، خودم را محکم می‌تکانم، سرم را بالا می‌گیرم و جوری ادامه می‌دهم که کسی باور نکند همین چند لحظه قبل با چه رنج و اندوهی به زمین افتاده بودم
و چقدر غمگین بودم.

A ᴍᴀɴ's ʜᴇᴀʀᴛ ɪs ɴᴏ ʟᴏɴɢᴇʀ ʟᴇss ᴛʜᴀɴ ᴀ ᴘʟᴀɴᴛ. ،Sᴏᴍᴇᴛɪᴍᴇs ɪᴛ ʜᴀs ɪᴛs ʀᴏᴏᴛs, ɪɴ ᴛʜᴇ ʜᴇᴀʀᴛ, ᴀ sᴍɪʟᴇ, ᴀ ʟᴏᴏᴋ...

دل آدمیزاد که دیگر کمتر از گیاه نیست ،
گاهی ریشه‌اش جا میماند، در دلی ، لبخندی ، نگاهی...

من تقریبا همه چیز رو پذیرفتم ولی گاهی به خودم می‌گم کاش زندگیم همینه که هست نبود.

او امن بود و دنج
اگر آدم نبود و مکان بود
احتمالا پناهگاهی می‌شد روی کوه‌ها
یا گرم‌خانه‌ای برای‌ بی‌خانمان‌ها
شاید هم کتابخانه‌ای
برای از واقعیت فرار کرده ها .️