مرا هزار امید است و هر هزار تویی
شروع شادی و پایان انتظار تویی

بهارها که ز عمرم گذشت و بی‌ تو گذشت
چه بود غیر خزان‌ها اگر بهار تویی

دلم ز هرچه به غیر از تو بود خالی ماند
در این سرا تو بمان ای که ماندگار تویی

شهاب زودگذر لحظه‌های بوالهوسی‌ست
ستاره‌ای که بخندد به شام تار تویی

جهانیان همه گر تشنگان خون من‌اند
چه باک زان همه دشمن چون دوست‌دار تویی؟!

دلم صراحی لبریز آرزومندی‌ست
مرا هزار امید است و هر هــزار تویی...

کاروان می رود و می رود و می رود
ساربان می برد و می برد و می برد
تشنگان می برن و می برن و .....
واویلا ای دل پر درد دل پر درد