کاش این رو بفهمید وقتی توی رابطه‌اید، نمیتونید هر وقت ناراحت بودید بزارید برید، هر وقت مشکلی براتون پیش اومد بدون اینکه به طرفتون توضیح بدید اخلاقتون عوض شه، اگه از جای دیگه ناراحتید سر طرفتون خالی کنید، توی رابطه دوطرفه اگه مشکلی برای یکی پیش بیاد طرف مقابل هم ناخودآگاه درگیر میشه و از شما انتظار داره روی بودنش حساب باز کنید، حتی اگه نتونه مشکلتون رو حل کنه بهش اجازه بدید کنارتون باشه، بدترین چیز توی رابطه دادن حس بی‌مصرف بودن به طرف مقابلتونه.

‏وقتی عصبانی هستی بنویس
‏بنویس اما پست نکن
‏بنویس اما send نکن
‏فقط بنویس ، خالی میشی...

اصلا با غر شنیدن حال نمی‌کنم. حس می‌کنم طرف خالی می‌شه و من پر می‌شم از غصه‌های اون.

خدا اون لحظه ست که
دلت خالیه اما نمیذاره بشکنی
بغض داری اما یه دفعه آروم میشی
اون حضور بی صدا که همیشه باهاته 🤍

♡

خدا اون لحظه ست که
دلت خالیه اما نمی‌ذاره بشکنی؛ بغض داری اما یه دفعه آروم می‌شی؛ یه نور و امید که یهو می‌تابه به قلبت، یه کمک غیر منتظره، یه شانس، اون حضور بی صدا، که همیشه باهاته.

تو نباید بیای من رو هوایی کنی چون تو خودت میدونی اسمت ک میاد گریه‌ام میگیره، چون تو میدونی من هیچکس رو ندارم سر بذارم رو شونه‌هاش به یاد تو گریه کنم، چون تو میدونی از وقتی بهت پناه آوردم و شونه خالی کردی دیگه ترسیدم ب شونه‌ایی تکیه کنم، وقتی میدونی من هیچکس رو ندارم وقتی میدونی من رو چقدر خورد کردی نباید بیای خودت رو واسم یاد آوری کنی باشه؟

نصیحت امشب :

هیچ وقت و هیچ‌کجا !
شخصیت و احترامتون رو به احساس نفروشید
آدما بهتون رحم نمیکنن...!
حداقل خودتون پشت خودتون خالی نکنید:))

از حُریت تا خریت فاصله ای نیست؛
زیادند حر ها و خر هایی که در هر لباسی و با هر ژستی، ظاهر میشوند!
کسی از سرانجامِ خودش خبر ندارد
زیاد گولِ منم منم های خودتان و دیگری را نخورید گاهی در یک لحظه با یک انتخاب، کاملا بی مقدمه یا خر می مانی یا حر میشوی!
سوال اینجاست
آیا آنقدر از خریت فاصله داریم که حُر ها را ببخشیم؟!
"آزاده بودن" چیز خیلی خوبی ست؛
برای قومی که فکر کنند
نه ژست و ادا، نه جَهیدن و جنگیدنِ خالی و بیهوده!
کاش هر چه هستیم و نیستیم به قول حسین لااقل آزاده باشیم!

‏هر کسی تو کتاب زندگیش، یه فصلی داره که وقتی بهش فکر میکنه تا اعماقِ وجودش تیر میکشه. از علاقه‌های بی‌ سرانجام، از محبت به آدمای توخالی، از اعتماد به آدمای رفتنی...

.

این جمله عمق باور به خداست ، میگه:

نه من آنم که دَست از دعا بردارم
نه تو آنی که دَست خالی برگَردانی یا رب!
• |.