آدما جا میمونن ، تو فرودگاه ، تو خیابون ، تو خاطرات ..

دوست صمیمیت رو اینجوری تو گوشیت سیو کن:

𝑩𝒆𝒕𝒕𝒆𝒓 𝒉𝒂𝒍𝒇 نیمه بهترم
𝑷𝒂𝒓𝒕𝒏𝒆𝒓 𝒊𝒏 𝒄𝒓𝒊𝒎𝒆 شریک جرم
𝑷𝒍𝒖𝒈 پریز برق
𝑪𝒓𝒆𝒂𝒎 𝒕𝒐 𝒎𝒚 𝒄𝒐𝒇𝒇𝒆𝒆 کف قهوه‌ی من
𝑴𝒚 𝒅𝒊𝒂𝒓𝒚 دفتر خاطرات من
𝑯𝒆𝒂𝒅𝒂𝒄𝒉𝒆 سردرد
𝑨𝒎𝒊𝒈𝒐 رفیق
𝑵𝒆𝒎𝒐 نِمو

بنظرم سخت‌ترین کار اینه که دلت نخواد، ولی مجبور باشی با یه سری از آدم‌ها و خاطراتت خداحافظی کنی.

The saddest moment is when the person who gave you the best memories, becomes a memory.

غم انگیزترین لحظه زمانیه که شخصی که بهترین خاطرات رو برات رقم زده برات تبدیل به یه خاطره میشه.

لطفا به آدم‌هایی که بخاطر از دست دادن کسی ناراحتن نگید برای تو گزینه‌های بهتری هم هست، اون آدم دنبال جفت گیری نیست، بخش مهمی از آینده‌اش و خاطراتی که زندگی کرده رو از دست داده.

مرگ واقعا ترسناکه. کسی که میمیره نمیره که بعد از چند وقت بیاد. نیست! دیگه کلا نیست. لباسش هست، عطرش هست، خاطرات هست ولی هیچ وقت هیچ جا قرار نیست دیگه اثری ازش باشه.

استاد گلشیری تو یکی از کتاب‌هاش نقل به مضمون نوشته بود: «بابا من اصلا زن گرفتم که وقتی شب میرسم خونه براش خاطرات زندگیم رو بگم.»
و من باهاش موافقم. اشتیاق به قصه‌ی دیگری٬ مقدمه خلق قصه‌های تازه است.
یکی از بزرگ‌ترین حسن‌های ادبیات همین که تمرین می‌کنیم شنونده قصه باشیم.

سخته با خاطراتی که از ناخودآگاهت کشیده میشه بیرون سر پا بمونی و تصمیم‌های درست بگیری.

نمیدونم چیشد که یهو وارد زندگیم شدی،
ولی خب؛ فهمیدم میشه حتی تو یه مدت خیلی کم با یه شخص،
خاطرات و حس هایی رو تجربه کنم که قبلا با هیچکسی نداشتم.
مرسی که با اومدنت به زندگیم،
دنیای سیاه منو رنگی کردی..

نمی‌دونم؛ شاید مغزم داره سعی می‌کنه با یادآوری خاطرات خوب، ازم محافظت کنه.