شاید سخت‌ترین لحظه زندگیم پذیرفتن این موضوع بود که من و اون آدم مسیرامون برای همیشه از هم جدا شده و حتی اگه آسمون هم به زمین بیاد دیگه قرار نیست بهم دیگه یه فرصت دوباره بدیم. اما الان که دارم بهش فکر می‌کنم می‌بینم تمام اون روزا، اون خاطرات، اتفاقایی که بینمون افتاد برای رشدم و تبدیل شدن به این آدمی که الان شدم لازم بود.

اگر چه من در نظر یار خاکسارشدم...
رقیب نیز چنین محترم نخواهد ماند...!
20:20

نوشته بود هربار که از یک کار ناخوشایند اجتناب میکنیم، ذهن ما بیشتر به این باور میرسه که ناتوان هست!
پس برای اثبات ناتوان نبودن به ذهنمون، باید با کارهایی روبرو بشیم برامون ناخوشایندن و به همون اندازه برای رشدمون واجبن.

اگر چه من در چشم یار چنین خاکسارشدم
رقیب نیز چنین محترم نخواهد ماند

...

رفتنش فدای سرم !
من دلم برای روزهای میسوزد
که بخاطرش از خود واقعیم دورشدم ...
تا فقط بتوانم اورا لحظه ای راضی نگه دارم
دلم برای روزهای که با "حماقت"
خودم نبودم میسوزم ...


.. ..

رفتنش فدای سرم !
من دلم برای روزهای میسوزد
که بخاطرش از خود واقعیم دورشدم ...
تا فقط بتوانم اورا لحظه ای راضی نگه دارم
دلم برای روزهای که با "حماقت"
خودم نبودم میسوزم ...


.. ..

فقط اونجاش ڪ
میگ متنفرشدم از عشق و
اشڪاش میریزه...



‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌.. ..

صد غزل برساعت صفر دلم گفتم نشد
عاشق دلبرشدم اما،زدل رفتم نشد
باخیالات رخت ساعت به ساعت سوختم
ساعت صفرم که شد،با نازتوخفتم نشد

اونقدر ازتودورشدم
ک این روزا حس میکنم
همه جهان قد زندونه برام

ازشخصی پرسیدند:روزهاوشب هایت چگونه میگذرد؟
باناراحتی گفت:چه بگویم!امروزازگرسنگی مجبورشدم که کوزه سفالی که یادگارسیصدساله اجدادم بود رابفروشم ونانی تهیه کنم.
گفت:خداوندروزی ات راسیصدسال پیش کنارگذاشته وتواینگونه ناشکری می کنی؟