اگه خدا بخواد دو قلب را
نصیب همدیگه کنه، این‌ کار رو می‌کنه؛
حتی اگه به‌ اندازه‌ی مسافت زمین تا آسمان
بینشون فاصله باشه

.࿐

«اللَّهَ یَفْعَلُ مَا یَشَاءُ»
"مطمئنا هرچی خدا بخواهد، همان میشود!"

امیدوارم خدا برات خوب بخواد، قشنگ بخواد، بهترینارو بخواد، اونی که تو دلته رو بخواد، چیزی که ذوقشو داری بخواد.
آره! امیدوارم فقط اون برات بخواد.

با خودت تکرار کن:
خدایا شکرت که در ماه آذر
برای من از زمین و اسمان خیر میبارد
و حال دلم خوب میشود..

خدایا شکرت..

شرافت مثل بذره،
نهان شده در وجود انسان،
شاید بتونن از روی زمین بردارنت!
اما جای مهم زندگی هر کسی اینجاست،
وقتی میکارنت،چی ازت سبز میشه.؟

. .

تا شکرگزار نباشی؛ شاهد اتفاقات خوب نخواهی‌بود. تا عادت نکنی به دیدنِ زیبایی‌ها و نعمت‌های جهانت را نبینی و از خدای نعمت‌ها قدردانی نکنی؛ موهبت‌ها و اتفاقات خوب، راه رسیدن به تو را پیدا نخواهند کرد. این یک اصل اساسی‌ست، حتی اگر سطحی و تکراری به نظر برسد. اما کمتر کسانی واقعا به آن پای‌بند بوده‌اند و قطعا به وضوح دیده‌اند که سپاسگزاری از خدا و کائنات بابت هرآنچه که می‌توانست نباشد اما هست؛ چگونه معجزه‌وار، جهان انسان را دگرگون می‌کند و پُلی می‌شود برای رسیدن به جهانی خوب‌تر و حالی خوب‌تر.
برای هر نعمتی که در جهانتان هست قدردان باشید، از خدا، از خودتان، از آدم‌ها... این کار، مسیرِ ورود اتفاقات و آدم‌های خوب‌ را به جهان شما هموار می‌کند. ما به یک مهمانی بزرگ دعوت شده‌ایم، خیلی اهمیت دارد که بابت هرچیز، قدردان باشیم، نه متوقع!!! "قدردان بودن" صفت آدم‌حسابی‌هاست. آدم‌هایی که از جهان و از خدا و از آدم‌ها طلبکار نیستند و با چاشنی قدردانی و تلاش، خواهان خوب‌ترینِ خوب‌ترین‌های جهانند.
سپاسگزار باشیم و قدردان؛ بابت کمترین دلخوشی‌ها! حتی برای اینکه می‌بینیم، می‌شنویم، نفس می‌کشیم و می‌فهمیم.
حتی برای اینکه آسمان زیباست، زمین و گیاه و درخت زیباست و جهان زیباست...

یه مفهومی داریم به نام «الاهمال بعد الاهتمام»، بی‌تفاوتی و بی‌توجهی بعد از توجه زیاد. دیدین بعضیا، حالا به هر هدفی، مثلا اینکه میخوان به‌دستت بیارن، بهت بی‌نهایت مهر و توجه میدن. دورت رو میگیرن. حواستو پرت میکنن از داشته‌هات. بعد یهو نیست میشن. اینا واسه یه‌عمر دفن می‌کنن یه احساساتی رو در آدما. بی‌اعتمادش می‌کنن به زمین و زمان. واسه همینه میگه این‌کار «قتل نفس بریئة بغیر حق»، در حکم کشتن انسانی بی‌گناه به ناحقه. چون اون‌آدم دیگه درست‌بشو نیست. عینهو میت. لااقل تا یه زمان طولانی.

فرزندان سرزمینم اینجا رلاشون اذیت میکنن، اکساشونو انگشت میکنن و سوار دوستاشون میشن، اسکرین شاتشم اینجا میفرستن..:

تو کتاب مردی به نام اوه، فردریک بکمن حرف قشنگی زده؛ میگه:
«عشق از دست رفته هنوز عشق است، فقط شکلش عوض می‌شود.
نمی‌توانی لبخند او را ببینی یا برایش غذا بیاوری یا مویش را نوازش کنی یا او را دور زمین رقص بگردانی. ولی وقتی آن حس‌ها ضعیف می‌شود، حس دیگری قوی می‌شود. خاطره.
خاطره شریک تو می‌شود.
آن را می‌پرورانی. آن را می‌گیری و با آن می‌رقصی.
زندگی باید تمام شود، عشق نه.»

شکست ها و نگرانی هایت را رها کن،
خاطراتت را،
نمیگویم دور بریز،اما قاب نکن به دیوار
دلت…
در جاده ی زندگی، نگاهت که به عقب
باشد؛
زمین می خوری…
زخم بر می داری…
و درد می کشی…
نه از بی مهری کسی دلگیر شو …
نه به محبت کسی بیش از حد دلگرم…
به خاطر آنچه که از تو گرفته شده،
دلسرد مباش
به آینده لبخند بزن…
هیج کس تو نخواهد شد
آرامش سهم توست …🤍.

زنی روی این زمین نیست که زخمِ نخستینش را فراموش کند.

اگر روزی از خاورمیانه پرسیدند بگو
خاکی بود که افغانش به ایران می‌گریخت
ایرانی‌اش به ترکیه
تُرکش به سرزمین سبزها و بورها...
که رفتن‌های ما هجرت نبود، گریز بود.
سفر نکردیم، کوچانده شدیم.
بگو از مرگ به آوارگی پناهنده شدیم.
از خفّت به بی‌وطنی!


•سلمان امین