واژه ی عجیبیست....
"لیاقت" را میگویم
گاهی من ندارم
گاهی تو نداری
و گاهی نایاب میشود لابلایِ تمامِ آدمهای شهر...
گاهی در اوجِ خوشی،
آنجا که زمین و آسمان هم برایمان میرقصند
آنجا که ستاره ها به یُمنِ خوش بودنمان،
چشمک میزنند
پشتِ پا میزنیم به خوشبختی مان...
تمامِ تلاشمان را میکنیم،
تا بی لیاقتیمان را ثابت کنیم به زمین و زمان
که ما ظرفیتمان همین است
که ما یک عُمر میدویم به سمتِ خوشبختی،
اما همین که سراغمان آمد،
پشتمان را میکنیم و محلش نمیگذاریم
محلش نمیگذاریم تا سالها بعد،
از لابلای دفترِ خاطراتمان بیرون بیاوریمش و
سطر سطر آن روزها را،
با یک ای کاش شروع میکنیم
ای کاش عاقل بودم
ای کاش عاقل بودم
همیشه نداشتنِ لیاقت،
سهمِ آدمهای اطرافمان نیست،
گاهی خودمان،
میشویم نالایق ترین آدمِ روی زمین...
همان جا که خوشبختی برایمان دست تکان میدهد و ما،
عینِ خیالمان نیست که نیست...

Trees are poems that earth writes upon the sky, we fell them down and turn them into paper, that we may record our emptiness.

درختان اشعاری هستند که زمین بر اسمان نگاشته است، ما ان ها را قطع کرده و به کاغذ تبدیل میکنیم، که شاید پوچی های فکری خودمان را بر رویش بنگاریم.

.࿐

همه چی درست میشه،
شاید امروز نه ولی در نهایت میشه
تا دندون دارید بخندید
تا چشم دارید ببینید
تا گوش دارید گوش کنید
تا سالمید زندگی کنید
اگر جایی رو که هستید دوست ندارید
تلاش کنید تا موقعیتتون رو عوض کنید
زمینِ خدا بزرگه ...

دوست داری همه عاشق پس زمینه گوشیت بشن؟! ..
کافیه بیای اینجا.

. . والپیپرای 3D و 4K همه رو جذب گوشیت کن..

آخرِ دوست داشتَن اینه..
به خدا بگی بهشت اَرزونیِ خودت ... هیچوقت یِ وجب و نیم بهشت زمینمو ازم نگیر
حتی اگه تاوانِش جهنمت باشه





. .

شکست ها و نگرانی هایت را رها کن،
خاطراتت را،
نمیگویم دور بریز،اما قاب نکن به دیوار
دلت…
در جاده ی زندگی، نگاهت که به عقب
باشد؛
زمین می خوری…
زخم بر می داری…
و درد می کشی…
نه از بی مهری کسی دلگیر شو …
نه به محبت کسی بیش از حد دلگرم…
به خاطر آنچه که از تو گرفته شده،
دلسرد مباش، تو چه می دانی؟
شاید … روزی … ساعتی … آرزوی
نداشتنش را می کردی…
تنها اعتماد کن و خود را به او بسپار …
هیچ کس آنقدر قوی نیست که ساعتها
بر عکس نفس بکشد …
در آینده لبخند بزن…
این همان جایی است که باید باشی!
هیج کس تو نخواهد شد
آرامش سهم توست …

همیشه رفتن رو قسمتایی از برف که تازه رو زمین نشسته و هنوز رد پایی روش نیست جالبه
خودتو رو برفا بندازی
یکم از برف تازه نشسته رو مزه کنی
یا نذاری کسی بیاد اون قسمت و خودتو دراز کنی
یه احساس مالکیت بهت میده
یه احساس خوب که دوست داری فقط مال خودت باشه
چون روش حساسی و میدونی اولین نفری هستی که اونجا رو برای خودش در نظر گرفته و
اولین نفر اونجا قدم گذاشته
عشق اول همینه
نه ردپایی از کسی هست،نه لمس برفهای اونجا
نه کسی از برفش چشیده،نه کسی مالک اون منطقه بوده
عشق اول به اندازه همون برف،
پاک و سفید که نباید ردپایی روش بیفته
#محسن_صفری

گاهی در سخت ترین شرایطِ زندگی ، بدونِ تکیه گاه ، میانِ بلاتکلیفی ها رها می شوی و تازه می فهمی چقدر تنهایی ...
می فهمی که هرگز نباید رویِ هیچ کس حساب می کردی ،
که آدم ها سرشان به زندگیِ خودشان گرم است ،
که قرض گرفتنِ پایِ دیگران برایِ رفتن ، فقط زمینت می زند !
یاد می گیری که قوی باشی و رویِ پایِ خودت بایستی ،
که همیشه برایِ بدترین اتفاقات و رویدادها ، آماده باشی ...
و فراموش نکنی ؛
آدم ها گناهی نکرده اند اگر درگیرِ مشغله هایِ خودشان اند ،
اگر زمانِ اضافه ای برای دغدغه هایِ تو ندارند .
که شاید دیگران هم میانِ سختی و مشکلاتشان ، فقط خودشان را دارند ،
که خودشان را برایِ دردهایِ خودشان کنار گذاشته اند !

#نرگس_صرافیان_طوفان

یکی چون کسی دوروبرش نیست دوستت داره
یکی چون دوستت داره کسی دوروبرش نیست !
فرقشون‌ زمین تا آسمونه.

دیوونه/میخونه/میمونه/این خونه/بیرونه
میشه/همیشه
عزیزم/مریضم
بارون/داغون
آروم/خانوم

این قافیه‌هارو از پاپ ایران بگیری میوفته زمین