من از اون‌هام که کافیه فقط یک بار حس کنم وجودم تو زندگی کسی بی اهمیته، اون آدم واسه همیشه برام تموم میشه، شاید بگم بخندم باهاشون ولی دیگه دوست و رفیق من نیستن.

‏از دست دادن کسی که برای خوشحالیت تلاش میکنه باخت بزرگیه، چون تازه بعد رفتنش که میفهمی انقدر هم دوست داشتنی نبودی، ولی با این وجود اون باز هم تو رو دوست داشت.

یه قسمت‌هایی از وجودم خاموش شدن که واقعا دوستشون داشتم، متاسفم برای خودم که نتونستم ازشون در برابر بزرگسالی محافظت کنم.

واقعا چیزی به اسم بازگشتِ صمیمیت‌های از دست رفته وجود نداره

I choose to love you silently, for in silence, there will be no rejection.

من انتخاب می کنم که تو رو در سکوت دوست داشته باشم، چون در سکوت، طرد شدنی وجود نخواهد داشت.

از کسی که همه چیزم بود، تبدیل شدی به یه اسم و فامیل که فقط میدونم وجود داره، چون دیگه حتی نمیتونم بگم میشناسمت.

یه روزی یسری‌ها رو انقدر واسه خودمون خوب میسازیم که حتی خودمون هم باورمون نمیشه این همه خوبی تو وجودشون باشه، یه شبی انقدر چهره کریهشون رو یهویی رو میکنن تو قلبت که قلبت وایمیسته از این همه زشتی و سیاهی، بعد اون شب دیگه حتی اگه خوب‌های واقعی هم ببینی، قلبت باورشون‌ نمیکنه.

برای زنی که بارها رفتن آدم‌ها را دیده
اما هر بار محکم‌تر تکه‌های خورده شده
وجودش را جمع کرده،
تنهایی نه یک تراژدی،
بلکه امری عادیست
چنین زنی به راحتی “نه “می‌گوید
و بی نیاز از هرکس از خود دفاع می‌کند.
نه سردی نگاهی قلبش را می‌لرزاند
نه رفتن کسی دلش را ….

#رامین_وهاب_راوی

عزیزم… کدوم دشمن؟
اصلاً دشمنی وجود نداره،
دشمن که نقطه‌ضعفاتو بلد نیست…
دشمن که صدات رو وقتی می‌لرزه، نمی‌شناسه…
چاقوها همیشه پشت لبخند رفیقا قایم می‌شن.
اون‌قدری که از “دوست” ضربه خوردیم،
دشمن فقط یه شوخیه ترسناک بود…

فکر می‌کنم اون اتفاقی که قراره بیفته تا بعدش بالاخره حالم خوب شه اصلا وجود خارجی نداره.