‏زمان واقعا همه چیو حل میکنه، سخته، درد میکشی، مثل یه معتادی که داره ترک میکنه بند بند وجودت پر از درد میشه، عصبی میشی، اضطراب داری، خشمگین میشی، اما کم کم میبینی بی حس شدی به همه چی، دیگه متوجه نمیشی، فقط میبینی چقد سختی کشیدی و همه چی مثل قبل جریان داره …

توی اتاق درمان اسم یه آدمایی رو میاری که تا دو دقیقه پیش یادت نبود این آدما وجود دارند.

"Remember, there are no mistakes, only lessons. Love yourself, trust your choices, and everything is possible."

"به یاد داشته باشید، هیچ اشتباهی وجود ندارد، فقط درس وجود دارد. خودتان را دوست داشته باشید، به انتخاب های خود اعتماد کنید، و همه چیز ممکن میشود."

هر چقدر اصیل‌تر، عمیق‌تر، ارزشمندتر و قابل اعتمادتر باشی به‌خاطر آسیب‌های زیادی که تجربه کردی به کسی زخم نمی‌زنی، چون از میزان درد و ذات رنج خبر داری!
تو زمانی یک انسان درست هستی که اجازه ندی تکه های وجودت عقده و باعث شکستن دیگران بشه...

اگر آدمای ناامن زندگیمون وجود نداشتن، یاد نمیگرفتیم چطوری حدومرزهامون رو با بقیه تعیین کنیم!

Don’t exist. Live. Get out, explore. Thrive. Challenge authority. Challenge yourself. Evolve.

فقط وجود نداشته باش بلکه
زندگی کن. برو بیرون، کاوش کن. رشد کن. اقتدارت رو به چالش بکش. خودت رو به چالش بکش. تکامل پیدا کن.

‏ناامید میشی عزیزم؛ چون می‌فهمی فراسوی باور تو، واقعیتی وجود داشته که همواره انکارش می‌‌کردی.


. .

مرسی که پای غرغرهام نشستی با وجود این‌که خودت کلی مشکل داشتی :).

♡

خدا تورو بهم داد چون میدونست
چشمات میشه آرامشم
لبخندت میشه آرامشم
ذره ذره وجودت میشه آرامشم
آرامش محض زندگیمی
خیلی دوست دارم؛

اینکه یه سری خاطرات طوری محو می‌شن‌ که انگار هرگز اون لحظه‌ها و اون آدمی که کنارش اون لحظه‌ها رو‌ گذروندی‌ هیچوقت وجود خارجی نداشتن، دردناکه.