واسه اون آدمی که مثل معجزه وارد زندگیم شد :
تو تیکه های پاره ی قلبمو دوختی بهم ؛ تو نور من شدی وسط همه ی تاریکی ها . تو جوری باهام رفتار کردی که انگار کسی به جز من وجود نداره. تو جوری بهم ارزش دادی که خودمو دوست داشته باشم. تو من رو همه جوره خواستی و توی هر شرایطی کنارم بودی. من کنارت خیلی خودمم و تو رو با هیچ اتفاق بهتری عوض نمی‌کنم.

ما با گذشت زمان بزرگ نمی‌شیم بلکه به واسطه اشک‌ها و تعداد دفعاتی که قلبمون می‌شکنه بزرگ شدن رو تجربه می‌کنیم.

You wasted me, my respect, my love,
My heart, even my body, while I knew you every bit!

منو اسراف کردی احترامم ،رو، دوست داشتنمو،
قلبمو حتی تنم رو در حالی که من قدر ذره ذره تو میدونستم !

مَنو اسراف کردی، احترامم رو، دوست داشتنمو، قلبمو، حتی تنم رو. در حالی که من قدر ذره‌ذره‌تو می‌دونستم.

بغلم کن قلبمون یه درد توشه رفیق
بغلم کن تن ما زخمیه از بی رحمی یه تیغ...
01:31

بین خودمون باشه.همه‌مون تهِ تهِ قلبمون یه آرزوی خیلی خیلی محال داریم که از اول می‌دونستیم بهش نمی‌رسیم ، پس انداختیمش توی یه صندوق خاک خورده و هرزگاهی درش میاریم و با عشق نگاهش میکنیم…یه آرزویی که هیچکس ازش خبر نداره.یه چیز خیلی خاص! همه‌مون داریمش…همه‌مون!

‏از آدمی که هیچ اهمیتی براش نداریم بگذریم، از آدمی که فرقمون رو با بقیه نمیدونه بگذریم، از آدمی که بند دلمون نیست بگذریم، از آدمی که دوستمون نداره بگذریم، اگه نگذریم بجاش باید از غرورمون، آرامشمون، قلبمون، خودمون بگذریم، که تهش باز به این نتیجه میرسیم کاش ازش گذشته بودم.

‏از آدمی که هیچ اهمیتی براش نداریم بگذریم، از آدمی که فرقمون رو با بقیه نمیدونه بگذریم، از آدمی که بند دلمون نیست بگذریم، از آدمی که دوستمون نداره بگذریم، اگه نگذریم بجاش باید از غرورمون، آرامشمون، قلبمون، خودمون بگذریم، که تهش باز به این نتیجه میرسیم کاش ازش گذشته بودم.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »

من پروانه هایی که تو دلم کشتیشونو بالا آوردم. دیگه اون نگاهی که یه زمانی قلبمو از جا درمیاورد برام بی اهمیته. اگه یه زمانی مجبور شم باهات حرف بزنم دیگه صدام نمی لرزه. ولی مطمئنم اگه تو میخواستی من میتونستم تا آخر عمرم عاشقت بمونم.

دقیقا همون آدمی بهت میگه نمیخوام ناراحتت کنم نمیخوام اذیتت کنم که دلمون رو شکسته تا جایی که خُرد بشه،قلبمون رو تبدیل به سنگ کرده،اعتمادمون رو از بین برده حتی نسبت به آدمای اطرافمون،روزای روشن رو تبدیل به تاریکی کرده،یه روحِ شاد رو تبدیل به یه آدم افسرده و گوشه گیر کرده.
یه آدم چقدر میتونه در حقت بدی کنه؟!همینقد.


. .