یکی از کارای مهم زندگی بالغانه اینه که تصمیم بگیری که:
‏گام اول) دقیقاً کیا برات خیلی مهمن، کیا برات مهمن، و کیا رو می‌شه از دور باهاشون در ارتباط بود (یا نبود).
‏گام دوم) بعد وقت و توجه و دغدغه‌ت رو آگاهانه بین این ۳ گروه متناسباً تقسیم کنی.

من از این آدمام که
اهمیت میدم
اهمیت میدم
اهمیت میدم
بعد یهو میبینی با یه حرکت از چشمم
افتادی و دیگه هیچوقت بهت اهمیت
نمیدم جوری که انگار هیچوقت نبودی..

دیروز یه کاربری تو توئیتر نوشته بود:

"ارتباط سالم و امن اونیه که بدونید اگه یه روز به هر دلیلی دیگه باهم دوست و در ارتباط نبودید ازتون هیچ آسیبی به هم نمی‌رسه، و تمام حس‌ها، صحبت‌ها و لحظه‌هاتون پیش هم جاش امنه."
دیدم واقعا درست میگه؛ آدم امن یه نعمته نه اونی که هی باید نگران این باشی که ازت آتو نداشته باشه!

شاید اگ تو نبودی این منِ قوی هم الان نبود؛
شاید اگ قلبمو نمی شکستی ، نمی فهمیدم نباید حرف های هر کسی رو باور کنم؛
شاید اگه با تو آشنا نمی شدم هیچوقت
نمی فهمیدم آدما اونجوری که نشون میدن نیستن؛
شاید تو برای من لازم بودی تا بفهمم برای همه نباید همه ی وجودمو بزارم! همین..

نمی‌دونم شاید خیلی‌هاتون نیاز داشته باشید که اینو بخونید:
"ببین اتفاق عجیبی نیفتاده فقط توی موقعیتی قرار گرفتی که قبلا توش نبودی، واسه همین طبیعیه که کمی احساس گیجی کنی، بهش می‌گن تجربه و امتداد همه‌ی این تجربه‌ها اسمش زندگیه، فقط داری زندگی می‌کنی...!"..


. .

حاجی ماکه
راضی به گرفتاری غریبه هام نبودیم؛
شدیم این ...
خدا به داد تو برسه که
واسه هیشکی غیر خودت‌،
خوب نمیخوای ..

یه جایی میفهمی هیچکس اندازه من پشتت نبود،هیچکس اندازه من دوست نداشت،هیچکس بابت کوچیک ترین ناراحتیت همه ی خودشو برات نمیذاشت که فکر نکنی تنهایی،
ولی اون روز خیلی دیر شده:)


و کاش برسه این روز..

یه جوری بجنگین که شب که میخواین بخوابین با خودتون بگین بیشتر و بهتر از این در توانم نبود.

دیگه نتیجه اهمیتی نداره... .

ولی یادم میمونه توی سخت ترین روزای زندگیمم برات مهم نبودم

‏ای توی نامقدر که نبودنت جهنم طولانی من شد، آیا کسی که تو را می‌نوشد از حجم خوشبختی خود خبر دارد؟