ما صبور و محکم نبودیم، دچار و مجبور بودیم.

تا لحظه آخر برای بودن آدم‌ها تلاش میکنم ولی یهو یطوری میرم که انگار هیچوقت با هم در ارتباط نبودیم.

بعضی‌ها رفتن چون تو فقط وقتی شروع کردی خودت باشی، و به محض خودت بودن دیدی که موندنی نبودن.

دوام آوردن یکی از گزینه‌ها نبود، تنها گزینه‌ی روی میز بود!


. .

«اگه یه روزی نباشی نبودت از بودناشون قشنگ‌تره.»

اگر چه پایانش زیبا نبود اما از این‌که روزی قلب من دارای قشنگ ترین احساسات بود پشیمان نیستم.

امروز اونقدراهم روز بدی نبود، پس چرا همچنان دلم می‌خواست وجود نداشته باشم؟

عیب نداره، تنه‌ی این درخت رو قطع کنید، ما دوباره جوونه می‌زنیم.
غیر از این هیچ‌وقت نبوده، هرچقدر هم سخت و ناممکن…

آنچنان که می‌پنداری، رفتنت اندوهگین نبود؛
که من همواره چونان بید مجنون، ایستاده می‌میرم…!

نبود نت باعث میشه بیشتر از هروقت دیگه ای با خودمون تنها بشیم، شاید همین تحمل تنها شدن با خودمونه که اذیتمون میکنه.