میگفت:

«نزدیکترین آدم به تو؛
کسی هست که از دورترین فاصله
به فکرته..»

و چقدر هممون
این جمله رو زندگی کردیم:)

15:15

گفتیم نمی‌گذره؛ گذشت. گفتیم مگه می‌شه؟شد
گفتیم محال ممکنه؛ ممکن بود. گفتیم باورم نمی‌شه؛ باورمون شد. گفتیم نمی‌گذرم؛ گذشتیم
گفتیم نمی‌بخشم؛ بخشیدیم. گفتیم حرف می‌زنم، سکوت کردیم
گفتیم از پسش برنمیایم، اومدیم
گفتیم دیگه طاقت نمیارم، طاقت آوردیم
گفتیم تنهایی‌ مگه می‌شه؟ تنهایی شد
هرچی گفتیم و فکر کردیم طور دیگه‌ای شد!
باور پشت باور یا قوی تر شد
یا نابود شد و از بین رفت!
این شدن و نشدن‌ها شد تا بشینیم گوشه‌ی زندگی
پا رو پا بندازیم؛ بزنیم رو شونه‌ی خودمون
افتخار کنیم
که میون این شدن ها و نشدن ها تبدیل به آدم بهتری شدیم برای این‌ دنیا!
-پری آ

نیک: آره من عاشقت بودم؛ و بعدش تمام کاری که کردیم این بود که از هم متنفر بشیم، همدیگه رو کنترل کنیم، برای همدیگه درد ایجاد کنیم.
امی: ازدواج همینه دیگه:))


.

مشکل ما همینه
هیچوقت سعی نکردیم کسی و دوست داشته باشیم که عاشقمونه؛
همیشه میریم سراغ اونی که پسمون‌میزنه....
انگار ما فقط تا وقتی یه چیزی و نداریم
دوستش داریم

با داداشم حکم بازی میکردیم؛
من بُردم؛ داد زدم گفتم :
ایول دیگه حاکم منم...
بابام شنید؛

بابام یه هفتست که
شب میخواد بخوابه،
میاد کنارم میگه :
اعلا‌حضرت خدمه وقت استراحتشون
فرا رسیده؛
رخصت میدهید ؟...

یه افسانه هست که میگه ما قبل از اینکه به دنیا بیایم صحنه های مهم زندگیمون رو بهمون نشون می دن بعد می گن دلتون می خواد برید روی زمین یا نه؛ حتما صحنه مهمی در زندگیمون هست که قبول کردیم به دنیا بیایم.



. .

کاش وقتی بهش فکر میکردیم روی لپش جای بوس ثبت میشد.

‏همه‌ی ما تو زندگیمون یه کسی رو داریم که هنوز به "رفتنش" عادت نکردیم.

‏محبوبم اگه بودی اینجوری همدیگه رو بغل میکردیم :)))

‏بعضیام هستن که به نظر فراموششون کردیم ، اما وقتی حرفشون پیش میاد دیگه نمیتونیم لبخند بزنیم ..