‏یه بحث در روانشناسی هست به نام خلأ عاطفی یا احساسی،
به مواقعی میگن که فرد نه خوشحال است نه ناراحت!
نه امید داره نه انتظار!
نه به دنبال پاسخی برای این حالتش است نه هیچی!
نه چیزی خوشحالش می‌کنه نه برعکس!
من الان دقیقا تو همین وضعیت هستم.

بعضی چیزا هستن که هیچوقت فراموش نمیشن مثل باد که وقتی قاصدکو از جاش میکنه هیچوقت از یاد نمیبرتش
یا حتی مثل پاییز که هیچوقت بارونشو فراموش نمیکنه
تو هم برای من دقیقا یکی از همینایی که هیچوقت قرار نیست فراموشت کنم و همیشه یه گوشه ای از قلبم جای خالیت دیده میشه.

شما کم کم از آدمی که دوسش دارید فاصله میگیرید ...
اینطوری نیست که یه شبه همه چی تموم بشه و بره ؛ اتفاقا کم کم طی گذشت زمان وقتی دیگه توجه خوابید و کم تر شد ؛ وقتی دیگه از اتفاق های روزش نگفت ؛ وقتی دیگه کم تر زنگ زد و دیدتون و تکس داد ؛ وقتی دیگه هرچیزی می‌خرید براتون عکس نمی‌گرفت و نمیفرستاد ؛ وقتی که دیگه با ذوق باهاتون حرف نمی‌زد ... دقیقا همینطوری سرد و سرد و سرد تر که شدید از هم جدا می‌شید.

‏نقاشی یه درس بزرگ بهم داد:
تا از خطی مطمئن نشدم پُر رنگش نکنم

دقیقاً مثل آدما..
‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌
‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‍‌‌‎
صدای بی گزند
.️.

سخت‌ترین جای ماجرا اینه
که یاد گرفتی بخندی…
وقتی حال نداری،
حرف بزنی…
وقتی دلت هزار تیکه‌ست،
بگی خوبم…
وقتی حتی خودت هم باور نمی‌کنی.
این‌جوری آدم کم‌کم تبدیل میشه
به نسخه‌ای از خودش
که هیچ‌کس نمی‌شناسدش؛
نه حتی خودش.
فقط روزا می‌گذرن
و تو با خودت فکر می‌کنی:
کِی دقیقاً این‌قدر دور شدم از خودم؟

جدی اگه کسی که روش کراش زدید و به دلتون نشسته و کلی عکساشو نگاه کردین و آخرش به ترستون غلبه کردین و بهش پیشنهاد دادین و اونم اوکی داده و لباس خوشگلاتونو‌ پوشیدین باهاش اومدین دیت ولی از قهوه خریدن برای طرف حس باخت میکنید ، با پولاتون دقیقا قراره چیکار کنید که حالتون خوب شه؟ :/

تو زندگیتون با آدمی وارد رابطه بشید
که بتونید باهاش برید جنگ
چون زندگی دقیقاً همون میدون جنگه
یکی که جا نزنه ، پا پس نکشه ،
جنم داشته باشه و تا آخرش در کنارتون باشه .️

♡

آدما خیلی دیر میرسن ، خیلی دیر محبت میکنن ، خیلی دیر می فهمنت ، خیلی دیر پشیمون میشن و دقیقا بین همین فاصله‌هاست که از چشمت میفتن و دیگه هیچوقت بهشون حسی پیدا نمیکنی 🤌🏻

ولی یروز یه ادمی میاد تو زندگیتون که از هر لحاظه نگاهش میکنین نمیتونین ازش دست بردارین
نمیدونین دقیقا براچی دوسش دارین
نمیدونین چیشد که این حس بینتون به وجود اومد
ولی می دونین ازبین این همه ادم فقط اون یه نفره که به چشمتون میاد
فقط اون یه نفره که شمارو بلده
فقط اون ینفر باب دل شماست>>

من اصلا بخشیدن رو بلد نیستم، چرا باید منی رو اذیت کنی که این همه برات توضیح دادم دقیقا چی اذیتم میکنه؟ آفرین چون اهمیت نمیدی، پس منم همینطور.