همه‌ی آدما یکیو دارن که براشون شبیه بقیه نیست، امن ترین پناهِ براشون، دقیقا تو همون آدم امن منی یکی یدونم.

.وقتی مدت‌ها خودت همه‌چی رو تنهایی حمل کردی،
طبیعه که از دوباره وصل شدن بترسی.
آدم بعد تنهایی، بااحتیاط می‌شه؛
نه بی‌احساس.

تو همون‌قدری که فکر می‌کنی سختی،
برای یک آدمِ درست، دقیقاً همون‌قدر جذاب و آرام‌بخشی.

تو هنوز توانِ وصل شدن رو داری؛
فقط نمی‌خوای اشتباه وصل شی.
همین!

عزیزم نمیدونم دقیقا چی رو از دست دادی، اما قطعا این شانس رو به دست آوردی که با مردی ازدواج کنی که وقتی تو رو توی لباس عروس میبینه، گریه‌اش میگیره.

هرکیو فکر می‌کردیم مثل بقیه نیست
دقیقا از بقیه بقیه‌تر شد.

دوست داشتن تویِ رابطه لانگ دیستنس دقیقا اینجوریه که آلبر کامو میگه:
"رفاقت بی رحمی است، اما این رنج بخاطر تو می ارزد به تمام خوشی های جهان"
همینقدر قشنگ و مفهومی.

‏گاهی وقتا لازمه باور کنین باختین و در اوج ناامیدی بشکنین و عزاداری کنین. دقیقا تو همون لحظه کم‌کم به یک هدف و تصمیم جدید نزدیک میشین...

. .

بله دقیقا من خیلی حساسم، خیلی سریع گریه میکنم، هر رفتار و حرف تندی بهم برمیخوره، از ته دل ناراحت میشم و کینه میگیرم، حالا ولم کنید.

‏از یه سنی به بعد دیگه وقت نمیکنید گریه کنید، دقیقا وسط کار، سر کلاس، همون موقع که داری تختت و مرتب میکنی، همونجایی که وسط یه جلسه ی مهمی و داری کارو توضیح میدی یا داری لباس میپوشی بری جایی یه تیکه از وجودت یواشکی داره درونت گریه میکنه ..

زندگی رو دقیقا اونجایی میبازی که میفهمی جفتتون عاشق همدیگه‌اید ولی دیگه نمیشه که ادامه بدید.

‏یه بحث در روانشناسی هست به نام خلأ عاطفی یا احساسی،
به مواقعی میگن که فرد نه خوشحال است نه ناراحت!
نه امید داره نه انتظار!
نه به دنبال پاسخی برای این حالتش است نه هیچی!
نه چیزی خوشحالش می‌کنه نه برعکس!
من الان دقیقا تو همین وضعیت هستم.