داستایفسکی می‌دونست که داشتن یه آدم امن چقدر مهمه که تو رمان جنایت و مکافات نوشت:

‏«هر کس باید بتواند به جایی پناه آورد، چون مواردی پیش می‌آید که حتماً لازم است انسان بتواند به یکجا، به هر کجا که باشد برود.»

هر چقدر غریبه‌تر بودین دوست داشتنی‌تر بودین.

ترجیح میدم فراموش بشم تا اینکه دائم وجود داشتنم رو به طرفم یادآوری کنم.

از بهار، تقویم می‌ماند؛
از من، استخوان‌هایی که تو را دوست داشتند.

عزیزم تو سزوار خنده های از ته دلی
تو سزاوار دوست داشتن و دوست داشته شدنی
تو سزوار دسته گل های گنده
سزوار محبت های کوچیک و بزرگ
بوسه های ریز ، آغوش های امن و طولانی و شنیده شدن و توجه ای
خودت رو حروم آدمایی که قلقتو بلد نیستن نکن ..️

♡

‏و کاری که توش بهترین بودم؛ دوست داشتن آدم‌ها و چیزهای اشتباه بود.

دوست داشته شدن از سمت کسی که حسی بهش نداری هیچ حس خوب و خوشایندی نداره! پس از دوست داشتن کسایی که دوستت ندارن دست بردار!

پول همه چیزه، دلیل روان سالم، دلیل سلامت فیزیکی، دلیل شاد بودن، دلیل ذهن باز داشتن، دلیل بالا بردن سطح سواد، دلیل جایگاه اجتماعی، دلیل امنیت.

ختمِ کلام دوست داشتن
فقط اونجا که جناب مولانا میگه:
«من زخم تو را به هیچ مرهم ندهم»

چه میدونم، حتما دوست داشتنی نیستم دیگه، وگرنه چطور ممکنه یه نفر هم نباشه که برای بودن کنار من تلاش کنه؟