شاید غزل هایم برایت تلخ و تکراریست
این شعرها وزنی برای حرف گفتاریست

بغضی که از هر شعر دارد میچکد قطعا
یک شیوه از آن راه های مردم آزاریست

هرکس برای دردهایش علتی دارد
من درد هایم وزن و شعرم عین بیماریست

آنقدر شعرم بوی رفتن را به خود دیده
رویای بودن را نوشتن کار دشواریست

گاهی دلم میخواهد آزاد از غزل باشم
اما برای شاعر این اشعار اجباریست

خواهی نخواهی درد هم یک قسمت از شعرست
اما سخن با درد گاهی مثل دلداریست

رفتی عزیزم من بدون تو ...........
من را ببخش این قصه هم انگار تکراریست

#الهه_رضایی

‏ولی اون با همه فرق داشت
‏انگار خدا بابت تک تک آپشن هایی که بهش داده بود از من نظر خواسته بود




. .

نه اینکه نباشیم،
بودیم،
زیادم بودیم،
به چشمش نمیومدیم فقط،
همش یه طرف دیگه رو نگاه‌ میکرد،
انگار دنبال کسی میگشت که نبود......

‏فاصله می‌گیریم به این امید که نبودن‌مون حس شه و قدرمون‌رو بدونن، غافل از اینکه یک‌جوری فراموش‌مون می‌کنن که انگار هیچ‌وقت نبودیم...

رابطه‌ها از یک‌جایی به بعد فقط عمق پیدا می‌کنن، دیگه انگار چیزی زیاد نمیشه، فقط عمیق و عمیق‌تر میشه ..
اینجوری که هی برمیگردی به چیزهایی که پشت سر گذاشتین نگاه می‌کنی و احساس خفن بودن بهت دست میده!

یه جوری به ولنتاین میگین ولن انگار یکن له کفواً احد

اگه دل به دل راه داره
پس چرا
من بی تو پریشان و تو انگار نه انگار؟

دیر فهمیدم که من مسئول طرز فکر آدمها نیستم
تازگی ها در برابر بی مهری آدم ها هیچ نمی گویم سکوت و سکوت و سکوت...
انگار که لال شده باشم؛
شاید هم کور و کر!
دیگر نه انرژی توضیح دادن دارم
و نه حتی حوصله اش را
می دانی؟
دیر دریافتم که مسئول طرز فکر آدم ها نیستم
بگذار هرکه هرچه خواست بگوید
واقعا چه اهمیتی دارد؟
من در لاک خود راحت ترم
آن جا می شود آرام و بی دغدغه زندگی کرد


#فروغ_فرخزاد.

بدی سنگ صبور بودن اینه که برای آدما به یاد آورنده‌ی اندوه میشی، انگار که وقتی می‌بیننت، خواسته و ناخواسته به اولین چیزی که فکر میکنن اینه که خب، چه باری از اندوه دارم که میخوام سبک کنم خودمو باهاش
#مماس

خیلی دوستش داشته باشین!
همه چی زود میاد
زود پیر میشیم
زود شب میشه
از هر چی خوشحال میشیم
زود تموم میشه
ببین حالا که اینه
اصلا‏ همیشه جوری ببوسینش
که انگار قراره بعد اون
دیگه بوسیدنی نباشه...


. .