‏یکی از پرآسیب‌ترین حالتای خودشیفتگی برای کساییه که خودشیفتگیشون حول «من بیش‌تر از بقیه سختی کشیدم» میچرخه. فکر می کنم جا داره درباره‌اش تامل کنیم چون بیشتر ماها به دلایل بسیار، زندگی سختی داشتیم -یا داریم- و باید دقت کرد این سختی منجر نشه به «پس از بقیه محق‌تر و سزاوارتر هستم»

- از نامه‌ی فروغ فرخ زاد به پدر :

‏من زنی هستم که دوست دارد کنار میزش بنشیند و کتاب بخواند و شعر بنویسد و فکر کند. چرا ، چون حس می‌کنم که مال خودم هستم ، حس می‌کنم که در خانه راحت هستم.

♡

من به شدت آدم
"ترجیح میدم با ینفر هزار بار شروع کنم، تا با هزارنفر یه بار"
ای هستم.

تروما فقط اون لحظه‌ای نیست که شکستیم، تروما اون وقتیه که بعدش هیچکس نبود بیاد تکه‌هامون رو جمع کنه و بگه من هستم! درد بعضی خاطره‌ها، از تنهایی بعدشه، نه خود اون اتفاق.

من گل پژمرده‌ای هستم
چشم‌هایم چشمه خشک کویر غم
تشنه یک بوسه خورشید
تشنه یک قطره شبنم

- فروغ فرخزاد

♡

‏دروغ چرا ...
حس می‌کنم هر روز لایق یک شاخه گل هستم .️

♡

بعد از مرگم
اگر نسیمی موهایت را رقصاند، بدان من هستم که هنوز دوستت دارم.

𝑾𝒉𝒐 𝑰 𝒂𝒎 𝒊𝒔 𝒕𝒉𝒆 𝒓𝒆𝒔𝒖𝒍𝒕 𝒐𝒇 𝒕𝒉𝒆 𝒕𝒓𝒊𝒂𝒍𝒔 𝒕𝒉𝒂𝒕 𝒕𝒂𝒔𝒕𝒆𝒅 𝒎𝒆 𝒕𝒉𝒆 𝒑𝒂𝒊𝒏 𝒕𝒉𝒂𝒕 𝒃𝒓𝒐𝒌𝒆 𝒎𝒆. 𝑨𝒏𝒅 𝒕𝒉𝒆 𝒑𝒖𝒓𝒑𝒐𝒔𝒆 𝒕𝒉𝒂𝒕 𝒌𝒆𝒑𝒕 𝒎𝒆 𝒇𝒊𝒈𝒉𝒕𝒊𝒏𝒈 𝒇𝒐𝒓 𝒎𝒐𝒓𝒆

آدمی که هستم فقط نتیجه‌ی رنج و سختی‌هایی بوده که من رو امتحان کرده دردی بوده که من رو شکسته و هدفی بوده که باعث شده برای چیزهای بیشتری بجنگم.

♡

‏الان دقیقا اونجایی هستم که فروغ فرخزاد میگه:

یأسم از صبوری روحم وسیع‌تر شده‌ است 🤍

♡

اگه به بقیه بیشتر از من اهمیت میدی با من خدافظی کن، من خیلی حسودتر از اونی هستم که فکرش رو میکنی .