من هستم؛
هستم تا توی بُردهات تشویقت کنم.
که تو شکستات دستتو محکمتر بگیرم.
تو هیچوقت منو روبه‌روی خودت نمی‌بینی.
من همیشه همینجام، کنارت.
هرجایی از زندگیت که ایستاده باشی،
تو پستی یا بلندیش،
تو روشن ترین یا تاریک ترین قسمتش،
تو تنها نیستی من کنارتم.

یه روزی میرسه که به خودت میگی، چه خوب شد که فلانی از زندگی من رفت، چه خوب شد دوستی من با فلانی بهم خورد چون بدون اون الان آدم خوشحال‌تر و بهتری هستم، واسه آدم‌هایی که از زندگیت میرن غصه نخور اون‌ها از اول هم آدم قصه تو نبودن.

من هستم، هستم تا توی بردهات تشویقت کنم، که تو شکست‌هات دستت رو محکم‌تر بگیرم، تو هیچوقت من رو رو به‌ روی خودت نمیبینی، من همیشه همینجام کنارت، هرجایی از زندگیت که ایستاده باشی تو پستی یا بلندیش، تو روشن‌ترین یا تاریک‌ترین قسمتش، تو تنها نیستی من کنارتم.

متاسفانه من جز اون دسته از افرادی هستم که وقتی قطع ارتباط کنم و برم دیگه هیچوقت برنمیگردم.

من خیلی آدمه میفهم ولی به روت نمیارم، تمام کارهات یادم میمونه، یه قدم برداری ده قدم برات برمیدارم، و برم واسه همیشه رفتم هستم.

توی سنی هستم که فقط برخورد خوب و احترام به وجدم میاره غیر اون باشه، خوش گلدین.

It feels nice to see her after so many days even when I am a stranger in her soul.

با دیدنش بعد از این همه روز احساس خوبی دارم حتی وقتی در روحش غریبه هستم.

‏من عاشق انجام کارهایی هستم که باعث میشه فراموش کنم موبایل دارم.

I am not what happened to me, I am what I choose to become.

من اون چیزی نیستم که برات اتفاق افتاده، من چیزی هستم که انتخاب می کنم بهش تبدیل بشم.

همینکه بعد این همه تروما هنوز دارم چایی میخورم اما بدون شیره، از خودم راضیم و میدونم قوی هستم...