گاهی ما فکر می‌کنیم نزدیک‌ترین مدل صمیمیت و اهمیت به یک عزیزمون اینه که خودجوش توی مشکلاتش و برای حل‌شون غرق شیم. منتهی این غرق شدن می‌تونه هم کلافگی بیاره هم حس ناتوانی. و بد شدن حال ما حال اونم بدتر کنه.

‏شاید گاهی اهمیت دادن سالم اینه که: من هستم برات، هرطوری‌که بخوای و بتونم!

باور کن آدم‌های زیادی پیدا میکنی که تو رو به گریه میندازن، اما من تنها کسی هستم که تو رو میخندونم.

من برای همه دنیا «خوبم، مرسی» هستم، اما توبیا حالم رو بپرس، بذار بهت بگم «وقتی که با تو حرف میزنم خوب خوبم!»
‏بقیه موقعها؟ بقیه موقعها هم صبر میکنم تا تو بیای حالم رو بپرسی!

𝓘’𝓶 𝓽𝓱𝓮 𝓴𝓲𝓷𝓭 𝓸𝓯 𝓹𝓮𝓻𝓼𝓸𝓷 𝔀𝓱𝓸 𝓷𝓸𝓽𝓲𝓬𝓮𝓼
𝓮𝓿𝓮𝓻𝔂𝓽𝓱𝓲𝓷𝓰 𝓫𝓾𝓽 𝓼𝓽𝓪𝔂 𝓺𝓾𝓲𝓮𝓽 .

من آدمی هستم که همه چیزو
میفهمم اما سکوت می‌کنم ...

.࿐

I love you , not only for what you are , But for what I am when I am with you .

دوستت دارم، نه فقط برای چیزی که هستی ، بلکه برای چیزی که خودم هستم وقتی با توام .

. .

ﺑﻌﻀﯽ ﻣﻮقعﻫﺎ ﺣﺮﻓﺘﻮ ﻧﺰﻧﯽ میشی ﯾﻪ ﺑﻤﺐ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﮐﻪ چاشنیشم ﻣﺸﮑﻞ ﺩﺍﺭﻩ ﻭ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﻮﻋﺪ بوووووووم... اینجور وقت‌ها میخوام بدونی که من هستم همیشه کنارت.

من بسیار آدم "هرچی بشه، من هستم"ای هستم.

در شرایط روحی هستم که یهویی ناراحت میشم،یهویی یادم میره و بعدش خر ذوق میشم از یک موضوع دیگه ایی :))))

اونجایی که شایع می‌گه:
"ی بار جوون بودیم اونم نچسبید."
خیلی هستمش...



. .

دغدغه‌های اطرافیانم رو درک نمیکنم، بینشون هستم، ظاهرا میخندم ولی احساس غریبی می‌کنم، اینجا من به هیچ چیز احساس تعلق ندارم.