نمیدونم عزیزم، شاید تلخ‌ترین قسمت زندگی اونجاییه که مجبور میشی قبول کنی هیچی قرار نیست اونطوری که تو دلت میخواد پیش بره.

دیگه منتظر نیستم کسی دستم رو بگیره، پشتم باشه، رفاقت کنه، زخم‌هام رو التیام ببخشه، حتی منتظر معجزه هم نیستم، اصلا دیگه منتظر هیچی نیستم و هیچی نمیخوام.

بنظرم همه آدم‌ها یبار باید تا تهش برن، تا ته اون چیزی که خیلی بهش اصرار دارن برن و تا جون دارن براش بجنگن، انقدر که خسته و زخمی برگردن مهم نیست که تهش برنده شن یا بازنده، مهم اینه که تهش رو دیدن، کسی که تهش رو دیده دیگه از هیچی نمیترسه، مدیون دلش نیست که شاید میشد.

Nothing is more difficult than to think rationally, when they feel you, they fall asleep

هیچی سخت تر از این نیست که منطقی فکر کنی، وقتی احساساتت دارن خفت میکنن

میدونی چی میسوزونه؟
اینه که همه‌چی می‌تونست درست باشه،
می‌تونستیم کنار هم باشیم،
می‌تونستیم از پس سختیا بربیایم،
می‌تونستیم یه زندگی بسازیم که خیلیا فقط حسرتشو می‌کشن…
ولی چی شد؟
هیچی… چون تو نخواستی!
فقط همین.
نه تقدیر بود، نه بدشانسی، نه هیچ‌چیز دیگه… فقط خواستنِ تو کم بود.
من هزار بار خواستم،
هزار بار جنگیدم،
ولی یه‌نفره هیچ رابطه‌ای ساخته نمیشه.
تو نمیخواستی…
و من موندم با هزار تا “می‌شد” که هیچ‌وقت نشد . .


. .

حالا دلبر هیچی
شبا رو چی میگی؟
مگه تو خودت عاشق شبا نیستی؟
پاییز همه‌ش شبه دیگه
نصف روز غروبه .. .

- رادیو چهرازی

یه چند سالیه هی دنیا زور میزنه بهم بگه هیچکس و هیچی موندنی نیست؛ منم هر دفعه بهش ثابت میکنم چقد نفهمم و نمیتونم یاد بگیرم.


. .

تو ادمی که هیچی براش مهم نبود رو غمگین کردی.

وقتی یه گوشه میشینم و با کسی حرف نمیزنم و ازم میپرسن چیشده و جواب میدم" هیچی"تو همون هیچیِ منی.

یه اتفاقاتی هست که بعدش هیچی مثل قبل نمیشه
حتی اگه یه شوخی باشه