او امن بود و دنج.
اگر آدم نبود و مکان بود، احتمالا پناهگاهی می‌شد روی کوه‌ها، یا گرم‌خانه‌ای برای‌ بی‌خانمان‌ها، ‌شاید هم کتابخانه‌ای برای از واقعیت فرار کرده ها.

شاید بتونه مثل من لباس بپوشه، رفتار کنه ولی فکر نکنم هیچوقت بتونه انقدری که من دوست داشتم دوست داشته باشه.

خیر
برسانید
تا خیر
ببینید،
و شاید
زیباترین
تعریفِ
انسانیت ‌
همین
باشه...

‏حس اولیه‌ای که از آدم‌ها می‌گیری هیچوقت دروغ نمی‌گه. شاید یه بازه‌ای فکر کنی اون اول اشتباه قضاوت کرده بودی، ولی هرگز. بعداً می‌فهمی که دقیقاً دقیقاً دقیقاً همون حس اولیه‌ت درست بوده.

انسان دائماً در حال تغییره. چیزی که چند سال پیش فکر می‌کردی درسته، الان برات یه عقیدهٔ مسخره‌ست و به خود قدیمی‌ت می‌خندی. مهم نیست الان چقدر مطمئنی به افکار و نظرت، همیشه یه گوشه ذهنت به خودت بگو «شاید منم دارم اشتباه میکنم و نظراتم ممکنه اشتباه باشه».

نمی‌دونم عزیزم، شاید بدترین قسمت
زندگی اونجاست که مجبور می‌شی
قبول کنی هیچی قرار نیست اونجوری
که تو دلت می‌خواد پیش بره....

شاید فکر کنی احمق بودم که این همه فرصت بهت دادم ولی من فقط امیدوار بودم که عوض شی.

شاید آنقدر خوب نباشم که انتظار داشته باشی...
شاید آنقدر مهربان نباشم که میخواهی...
شاید آنقدرها هم که فکر میکنی بی احساس نباشم!
شاید مانند دیگران زبانم چرب و نرم نباشد اما قلب وعملم با هم می‌تپند...
ریا نمیکند قلبم...
شاید شبیه دیگران نباشم اما میدانم که متفاوت بودنم بسیار هم خوب است...
شاید متفاوت باشم اما وفادارم....
وفادارم....

‏حس اولیه‌ای که از آدم‌ها میگیری هیچوقت دروغ نمیگه شاید یه بازه‌ای فکر کنی اون اول اشتباه قضاوت کرده بودی، ولی هرگز، بعدا میفهمی که دقیقا دقیقا دقیقا همون حس اولیه‌ات درست بوده.

یاد بگیر خودتو دوست داشته باشی ، شاید یه کم زمان بخواد اما تو لیاقتشو داری .️

♡