کلمات مثل پرتوهای خورشیدن. هر چقد کوتاه و فشرده تر باشن تاثیرشون عمیق تره.

از آدما سوالاتی نپرس که مجبور باشن دروغ بگن!
از آدما کاری و نخوا که مجبور بشن تبدیل به آدمی بشن که نمیخوان!

وقتی یه همسفرِ خوب داشته باشی
دیگه دنبالِ رسیدن به مقصد نیستی
دنبالِ طولانی ترین
جاده های دنیا میگردی
جاده هایی که تموم شدن رو
بهشون یاد نداده باشن...


. .

آدمای خوب وجود دارن، شاید کمیاب باشن اما وجود دارن و وقتی مسیرشون با تو تلاقی میکنه اونقدر بالغ باش که باهاشون بازی نکنی. بزرگ شدن یه تصمیمه نه فقط یه عدد.

“اگر انسان‌های التیام‌یافته گذشته‌ای دارن؛ پس انسان‌های ناخوش هم باید آینده‌ای پیش رو داشته باشن.”

از اون‌هایی که رفتارشون با همه یکسان نیست خوشم میاد، چون این حس رو به آدم میدن که برای خودشون ارزش قائلن و میدونن با کی باید چه رفتاری داشته باشن و چطور حرف بزنن.

به‌نظرم بهتره به آدم‌ها بگیم که چقدر برامون مهم و ارزشمندن— نه به‌خاطر اینکه هر لحظه ممکنه ترکمون کنن یا به هر دلیلی دیگه نباشن؛ بلکه به این خاطر که حالا، در این لحظه؛ اینجان. و ارزش گفتنش رو داره.

کتاب‌های مینیمالی که می‌تونن همه پسند باشن:.

- « سین زدی ولی جواب ندادی »
- « این کتاب برای شماست »
- درونت چه خبره
- ۳۶۵ روز بدون تو
- نمیدونم دارم چی کار میکنم

اینطور نیست که همه درک کنن، و این اشکالی نداره. اینطور نیست که همه برات گوش شنوا باشن، و این اشکالی نداره. اینطور نیست که همه بیان اون سوالات ساده‌ای که منتظرشون بودی رو ازت بپرسن، و این اشکالی نداره. اینطور نیست که همه همونجوری که بودن، بمونن؛ و این اشکالی نداره. اینطور نیست که همه‌ی چشم انتظاری‌ها برات ثمر داشته باشن، و این اشکالی نداره. اینطور نیست که هروقت دست دراز کردی، کسی باشه که دستتو بگیره، و این؛ اشکالی نداره.

شاید اون آدم‌هایی که اتفاقی تو خیابون می‌بینیم، همون آدم‌هایی باشن که بقیه منتظرن یه بار دیگه ببیننشون.