اون نگفت دوستم دارد ولی وقتی قلبم از سیاهی تاریک‌تر بود کنارم ماند در حالی که عاشق نور بود.

از حُریت تا خریت فاصله ای نیست؛
زیادند حر ها و خر هایی که در هر لباسی و با هر ژستی، ظاهر میشوند!
کسی از سرانجامِ خودش خبر ندارد
زیاد گولِ منم منم های خودتان و دیگری را نخورید گاهی در یک لحظه با یک انتخاب، کاملا بی مقدمه یا خر می مانی یا حر میشوی!
سوال اینجاست
آیا آنقدر از خریت فاصله داریم که حُر ها را ببخشیم؟!
"آزاده بودن" چیز خیلی خوبی ست؛
برای قومی که فکر کنند
نه ژست و ادا، نه جَهیدن و جنگیدنِ خالی و بیهوده!
کاش هر چه هستیم و نیستیم به قول حسین لااقل آزاده باشیم!

زن‌ ها ذاتاً شادند
‏زن را دو چیز غمگین می‌کند :
‏مردی که دوستش دارد و وطنش 🤍

‍ ‍ گفتم این آغاز، پایان ندارد
عشق اگر عشق است، آسان ندارد

گفتی از پاییز، باید سفر کرد
گرچه گل تاب طوفان ندارد

آن که لیلا شد، در چشمِ مجنون
همنشینی جز باران ندارد ...


اهورا ایمان

‌
تنم،
چون وطنم،
زخم‌هایی دارد؛ جبران‌ناشدنی .


. .

آیا چنین دنیای وحشتناکی ، جهنم هم دارد؟:)

به‌قول آدری هپبورن، ستاره‌ی افسانه‌ای سینمای هالیوود:

«‏زیبایی یک زن، در لباس‌‌هایی که می‌‌پوشد نیست.
در چهره یا در نحوه‌ی آرایش موهایش هم نیست،
زیبایی یک زن در چشمانش است، چشم‌هایش راهِ ورودیِ قلبش هستند،
مکانی که عشق در آن جای دارد...»



. .

حالا که پرچم ها سیاه هستند!
و جنگ دارد شیوع پیدا می کند،
بیا از عشق بگوییم!
شاید آدمیزاد
تفنگش را زمین بگذارد
و نگاهش
در رنگین کمان زندگی
لبخندی را دنبال کند
که می رسد به آزادی!
به انسانیت! به دوستی! به … به …
هرچند خوب بودن در حال انقراض است
اما؛
بیا از عشق بگوییم!

اتفاقا پرتوقع باشید، از این جهت که برای خودتون حد و مرز و فیلتر مشخص کنید و انتظارات به جا و مناسب با شرایطتون داشته باشید، آدمی که استانداردی نداره هم قدرش دونسته نمیشه و هم نادیده گرفته میشه.

میگویند هر کسی شبیه به جایی میشود که به آن تعلق دارد، پس من شبیه وطنم شده‌ام، غمناک، خسته، رنجیده، زخمی و در عمق ناامیدی امیدوار.