قطع ارتباط کنید و کنار بگذارید بخاطر روحتون ، جسمتون ، روانتون ، زندگیتون

مرگ واقعا ترسناکه
کسی که میمیره نمیره که بعد از چند وقت بیاد ، نیست، دیگه کلا نیست ، لباسش هست ، عطرش هست ، خاطرات هست ولی هیچوقت هیچ جا قرار نیست دیگه اثری ازش باقی بمونه ….

روزایی هست که فقط ادامه می‌دی،
نه به خاطر اینکه خوب باشی،
به خاطر اینکه بلد نیستی وایسی، حتی وقتی همه‌چی از پا انداختت.
هیچ‌کس نمی‌فهمه پشت اون “چیزی نیست” چقد زخم پنهونه.
و تهش می‌پرسی از خودت:
«چرا هیچ‌وقت کسی حواسمو نگرفت وقتی داشتم می‌ریختم؟»

خاطرات خوبش، قدرت هر شروع دوباره ای رو ازم گرفت..

شاید سخت‌ترین لحظه زندگیم پذیرفتن این موضوع بود که من و اون آدم مسیرامون برای همیشه از هم جدا شده و حتی اگه آسمون هم به زمین بیاد دیگه قرار نیست بهم دیگه یه فرصت دوباره بدیم. اما الان که دارم بهش فکر می‌کنم می‌بینم تمام اون روزا، اون خاطرات، اتفاقایی که بینمون افتاد برای رشدم و تبدیل شدن به این آدمی که الان شدم لازم بود.

الان که فکرش رو میکنم اگه اون اتفاق نمیفتاد، من هیچوقت به اینی که الان هستم تبدیل نمیشدم، خدایا ممنونم بخاطر اون اتفاق.

سخت ترین قسمت رفتن آدم ها
اونجاست ڪه؛
هیچ وقت با خودشون
خاطرہ هاشون رو نمیبرن

#بحرفیم
از اونی که بخاطرش همه اطرافتون رو خالی کردید چه خبر؟

𝙄𝙛 𝙩𝙝𝙚𝙮 𝙙𝙤𝙣'𝙩 𝙡𝙤𝙫𝙚 𝙮𝙤𝙪 𝙗𝙚𝙘𝙖𝙪𝙨𝙚 𝙮𝙤𝙪'𝙧𝙚 𝙔𝙤𝙪, 𝘽𝙚 𝙮𝙤𝙪𝙧𝙨𝙚𝙡𝙛.

اگر بخاطر اینکه خودت هستی دوستت ندارن بیشتر خودت باش.

بنده هیچوقت کسی رو بخاطر اینکه با یه اتفاق کوچیک از کوره درمیره و شروع به گریه میکنه قضاوت نمیکنم، خیلی خوب میدونم که برای اون اتفاق گریه‌ نمیکنه بلکه برای تموم چیزهایی که تا اون لحظه تحمل کرده گریه میکنه.