شاید براتون جالب باشه بدونید که:
چیزی به نام «برگشتن به جایگاهِ قبلی» تو زندگی آدما وجود نداره؛ به محض اینکه از چشم بیفتید، همه چیز تموم شده رفته.

من ترکت نمی‌کنم.
من با یه بحث ترکت نمی‌کنم.
من بخاطر اینکه هنوز زخمای قبلیتو داری ترکت نمی‌کنم.
من بخاطر اینکه تو اشتباه کردی ترکت نمی‌کنم.
من بخاطر اینکه گاهی اوقات
حرف‌های نادرست می‌زنی ترکت نمی‌کنم.
من بخاطر اینکه کسی بهت یاد نداده
چجوری ارتباط بگیری ترکت نمی‌کنم.
من بخاطر اینکه گاهی وقتا مود خوبی نداری ترکت نمی‌کنم.
ما باهم یاد می‌گیریم.
باهم رشد می‌کنیم.
باهم پیشرفت می‌کنیم.
باهم آینده رو می‌سازیم.

آدما شبیه تکه‌های پازلن. تو نمی‌تونی با کسی که شبیه یکی دیگه‌ست، جای آدم‌های قبلی زندگیت رو پر کنی. امکان نداره. هر کسی واسه خودش یه جایگاهی داره که فقط مخصوص خودشه.

زندگی جوری آدمو عوض می‌کنه که خودش هم متوجه نمیشه.یاد میده کمتر اعتماد کنی، کمتر حرف بزنی، کمتر وابسته بشی. یه روز به خودت میای و می‌بینی اون آدم قبلی نیستی، فقط یه نسخه‌ی زخمی‌تر با یه لبخند سردتری!

در گذشته سعی داشتم خودم و به نزدیکانم ثابت کنم، ولی الان فقط میخوام خودم و به نسخه قبلی خودم ثابت کنم، نه دیگری.

خواستین وارد خونه ای بشین ، مطمئن باشید نفر قبلی رفته باشه.

بعضی اوقات ادم از یچیز کوچیکی یهو یک جوری برافروخته و عصبانی میشه که برای خودش و اطرافیانشم تعجب آوره که اینکه چیز بزرگی نبود که واکنشت این باشه!
در اصل چیز کوچیکیه ولی تمام ناراحتیای کوچیک قبلی و گذشته انقدر رو هم جمع شدن که یک چیز کوچیک حالا برات حکم کبریت روی باروت و داره! تو از یچیز کوچیک ناراحت نشدی! تو از تمام ناراحتی ها و خشم ها و نادیده گرفتن های تمام این سالها ناراحت شدی.

بیدار شو عزیزم باید روزای قبلی رو تکرار کنیم و دوباره زندگی کنیم.

آدمایی که متعلق به ورژن قبلی ما بودن ممکنه که بعد از تغییرات درونی دیگه نتونن در سبک جدید زندگی ما رو همراهی کنن.

آدم
جدید؟
نه
ممنون
همون
قبلیا
درسای
قشنگی
دادن!


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»
«‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»