میدونی دست خودم نیست، من ناراحت بشم، دلم بشکنه، ذوقم کور بشه، دیگه نمیتونم به چشم‌هاتون نگاه کنم، نمیتونم ارتباط قبلیم رو همچنان باهاتون حفظ کنم، من سرد میشم، جدی میشم، دور میشم.

چقدر دوسم داری ؟

- انقدر که  انگار که توی تناسخ قبلیم یه کاسه ی سفالی بودم که شکسته م و تو بندم زدی...
یه کتاب خطی توی کتابخونه ی بغداد بودم که مغولا آتیشم زدن، ولی تو منو حفظ بودی و دوباره نوشتیم...
قطره ی بارون بودم که رو دستای کودکی تو پناه گرفته...

دغدغه‌های هفته پیشم انگار مال زندگی‌های قبلیمه.

دغدغه‌های دو هفته‌ی پیشم انگار مال زندگی‌ قبلیمه...

ناراحتم؟ توی لاک خودم قایم میشم. خسته ام؟ توی لاک خودم قایم میشم. عصبانیم؟ توی لاک خودم قایم میشم. شاید توی یکی از زندگی های قبلیم یه لاکپشت بودم.

اصلا از برگشتن آدم‌های قبلیم خوشحال نمی‌شم. و خب باسنت متزلزل که الان اومدی، برگرد همونجا که بودی.

یه افسانه فوق العاده ای هست که میگه:
چهره ای که الان داریم،متعلق به کسی بود که توی زندگی قبلیمون عاشقش بودیم.

اینجوری که من تو زندگیم سعی میکنم با همه خوب باشم و انعطاف پذیر باشم قطعا تو زندگی قبلیم خمیر بازی بودم

کی میدونه شاید تو زندگی قبلیمون یه ادم پولدار بودیم که معتقد بود پول خوشبختی نمیاره و الان داریم تاوان اون گوه‌خوری رو پس میدیم

فک کنم تو زندگی قبلیم یه کارگر بودم که

.

.
سنگای اهرام مصرو جابجا میکرده
خیلی خستم :|