من کلا زیاد با کسی اوکی نمیشم و سعی میکنم به هر کسی نزدیک نشم، خیلی‌ها رو هم پس میزنم چون نمیخوام آدم‌های ارزون برام خیلی گرون تموم شن، و سعی میکنم دایره ارتباطم رو کوچیک نگه دارم و آدم‌هایی رو کنار خودم داشته باشم که هدف دارن، کنارشون آرامش دارم و میدونم که میشه بهشون اعتماد کرد.

من از نبودن کسی ناراحت نمیشم، فقط بابت اعتمادی که از بین رفت و احساسی که حیف شد، غمگین میشم.

The bug of adulthood is there when you see that you have become like the person that you said all your childhood that I will not look like when I grow up.

باگ بزرگسالی هم اونجاست که میبینی شبیه کسی شدی که تمام کودکیت میگفتی بزرگ شدم شبیه‌ش نمیشم.

من هیچ‌وقت به‌خاطر رفتن کسی از زندگیم ناراحت نمیشم چون اونقدر به خودم باور دارم و میدونم چجور آدمی هستم که اگر هم کسی روزی منو ترک کنه مطمئنم کسی که از دست میده اونه نه من .

از رفتنت زیاد ناراحت نمیشم؛ چون میدونم اگه واقعا برای من بودی، سرنوشت هیچ‌وقت مارو به مسیری نمیرسوند که تهش تنهام بزاریو بری.

به آدم‌هایی که همه چیز رو راحت رها میکنن واقعا حسودی میکنم، چون من تا خودم رو بابت قضیه‌ای که ناراحتم کرده ذره ذره نابود نکنم بیخیال نمیشم.

شمارو نمیدونم ولی من برام وقتی ثابت میشه که دوست داشته نمیشم توسط یه فرد ، که غصه هامو ببینه و به راحتی رهام کنه و خم به ابروهاش نیاره ( روابط ارزشمندن هر طوری که باشن ) .

دیگه هیچ‌وقت اون «من» قبلی نمیشم.
به جاش یه آدم قوی‌تر، با برنامه‌تر، صبورتر، با اراده‌تر و باحوصله‌تر میشم.
به هر خواسته‌ای که حسرتش ته دلم مونده می‌رسم؛ به آرزوهای قشنگم نزدیک‌تر میشم.
اون «منِ» بی اعتماد به نفس و افسرده دیگه وجود نداره؛ اونو توی خودم کشتم و فقط از تجربه‌هاش درس می‌گیرم! 🤍

دوست دارم با تو باشم چون هیچوقت از با تو بودن خسته نمیشم دوست دارم روزمو با تو شروع کنم جز تو با هیچکس دیگه ای دلم آروم نمیگیره حتی وقتی باهم حرف نمیزنیم هم بازم خیالم راحته که وجودت توی زندگیم حس
میشه :)

. .

بابام حساسیت گرفته بهش می‌گم حتما گلی چیزی بو کردی از اونه. میگه نه من هر روز کنار مامانتم اینطوری نمیشم که. واقعا رابطه رو لاس بی‌انتها نجات میده =)))))