این همه راه نیومدی که بی ثمر باشه
هر چی بیشتر خدا طولش میده
داره قشنگتر میچینه برات .

خدا بیشتر از رویاهات بهت میده
صبور باش ..

وقتی انرژی روانیت ته کشیده، مغزت ترجیح میده از ارتباط‌های اجتماعی دور بمونه که بتونه ترمیم بشه، گاهی تنهایی یه راه شفاست که خودت رو پیدا کنی، روی خودت و پیشرفت خودت و کارهات متمرکزتر بشی و یه من قوی‌تر خلق کنی.

این اتفاقیه که درونم رخ میده وقتی می‌بینمت :

یچیزی‌میگمومیرم:
گاهی خدا از طریق آدم‌هایی که در کنارت قرار میده، بهت میگه دوستت داره؛)

درسته که انسان به امید زنده‌است؛
ولی امیدهایی که زیاد طول بکِشند، قاتلان بی‌صدا هستند....

تراپی بهت یاد میده کنار زخم هات زندگی کنی و جاری باشی، نه اینکه حذفشون کنی.

اگه بلاکت کرد بلاکش نکن!
یه بیو از اینجا بردار بزار پروفایلت
خودش بهت pm میده . . .

ولی بنظرم کسی که واقعا دوست داشته باشه وسط مهمونی بهت تکست میده، وسط مسافرت بهت تکست میده، وقتی کلی کار داره بهت تکست میده، وقتی با عجله داره میره به جلسه و کار و زندگیش برسه، یه تکست کوچیک میده، این حس ببین حواسم بهت هست‌‌ که منتقل میشه خود عشق و علاقه‌ست.

هی بهش گفتم، گفتم نکن، گفتم ببین من دارم اذیت میشم، من دارم اینجا پیش تو و تو این رابطه‌ای که قرار بود پر از آرامش و حال خوب باشه پر پر میشم، میشنید، بخدا که میفهمید من چی میگم، میفهمید چی میخوام، اما نشنیده میگرفت، نادیده میگرفت، هم من رو، هم حرف‌هام رو، هم خواسته‌هام رو، انگار جدی جدی یه وقت‌هایی نباید دنبال کلمات گشت، رفتار آدم‌ها حرف‌هایی ک روشون نمیشه بهت بزنن رو نشون میده.