یکی از خصلت‌های عجیبی که دارم اینه که وقتی آدم‌ها بهم بدی می‌کنن یا با رفتارشون رومخم می‌رن همون لحظه چیزی نمی‌گم، طوری رفتار می‌کنم انگار هیچی نشده اما عقب ذهنم دارمش، بعد هی جمع می‌شه، هی جمع می‌شه، یهو طرف رو بدون هیچ حرفی از زندگیم پاکش می‌کنم، شاید طرف فکر کنه بی‌دلیله ولی من کلی دلیل بابتش از قبل تو ذهنم دارم.

تنها شیشی که تاس زندگیت به خودش دید، من بودم که دیگه از دستش دادی.

گاهی نزدیک ترین فرد زندگیتون شوخی شوخی ی تیکه بهتون میپرونه، ولی جدی جدی قلبتون، عمیق و شدید میشکنه.
بدونین هر چقدر به ی نفر نزدیک تر باشین
تاثیر حرف هاتون رو اون شخص بیشتره...

هیچ وقت، هیچ وقت برای موندن یک زن تو زندگیت التماس نکن .

‏آدما جالبن. تا وقتی میدونن در دسترسی
کاملا بی‌تفاوتن و منفعل. کافیه بفهمن
رفتی و به زندگی خودت داری میرسی،
به در و دیوار میزنن تا دوباره مطمئن شن
میتونن در دسترس نگهت دارن.

دلم میخواد خودمو تو زندگی واقعی دیلیت اکانت کنم و دو دقیقه بعد با یه اکانت جدید وارد زندگی بشم،بدون اینکه خاطره ای از اکانت قبلی برام مونده باشه.

بیایین از اون روزی که جدا شدین و شب و صبح کردین بگین:)
بعد چند مدت به زندگی عادی برگشتین:)

تو نقطه اَمنِ منی، یه تیکه از قلبمی، جفتِ روحیمی، ذوقِ زندگیمی، امید ادامه دادنی، نورِ چشممی، ضربانِ قلبمی؛ انقدر بهم نزدیکی که انگار، تو خوده منی. تو همه‌یِ چیز‌هایی هستی که بهم زندگی می‌بخشه.

تو ارزش اینو داری که بخاطرت بخوام غمگین باشم، بخاطرت بخوام با این زندگی بجنگم. تو ارزش اینو داری که بخاطرت بخوام خیلی تلاش کنم.

تو رو بخوام تو یه جمله توصیف کنم، کلمه ها گم میشن میون تموم صفتای قشنگی که داری. تو اولین من بودی و اولین ها همیشه جور دیگه ای به زندگی آدم جون میبخشن و به دل میشینن. درست وقتی اومدی که از همیشه بیشتر خسته بودم و وقتی دیدمت فهمیدم معیار و معادله توی عشق جواب نیست. کافیه آدم خودتو برای اولین بار ملاقات کنی تا ببینی چطور رویاهات شکل اونو به خودش میگیره. من احساس امنیت به خودمو مثل باد برای نیزارها آسمون برای ابرها و دلربایی برای شعرها همیشه و همه جا با خودم دارم. من به خودم قول رسیدن به تو رو دادم. تو باید منی.