نوشته بود «نمی‌افتی،
مگر از همان سمتی که تکیه داده‌ای.»
و چقدر خوب نوشته بود...

از وقتی که با تموم وجودت اعتماد کردی، تکیه کردی و از همون آدم ضربه خوردی، از همون جا دیگه چیزی واست مثل قبل مهم نمیشه، دیگه اعتماد نمیکنی، دیگه گول هیچ محبتی رو نمی خوری، از همون جا به بعد یه آدم با شخصیت بدبین و تنها میشی که به هیچ کسی اعتماد نمیکنه.

. .

یکی با چاقو نزدیکت میشه ولی طناب بسته شده به دست و پات رو باز میکنه، یکی با یه شاخه گل نزدیکت میشه، ولی با خار گلش تنت رو زخمی می‌کنه.
خیلیا اون چیزی که نشونت میدن نیستن، پس تا زمانی که خود واقعیشون رو ندیدی بهشون تکیه
نکن :)

‌‌𝙻𝚎𝚊𝚛𝚗 𝚝𝚘 𝚏𝚒𝚐𝚑𝚝 𝚊𝚕𝚘𝚗𝚎 𝚊𝚗𝚍 𝚛𝚎𝚕𝚢 𝚘𝚗 𝚢𝚘𝚞𝚛𝚜𝚎𝚕𝚏

‏یاد‌ بگیر‌ تنها‌ بجنگی‌ و‌ به‌ خودت‌ تکیه‌ کنی‌ 🤍

「♡」

میگویند زن جنس ضعیف است،
باور نکن...!
زن ها همیشه قوی تر از مرد ها بوده اند...
شجاع تر، قدرتمند تر، باهوش تر...
زن ها فقط یک نقطه ضعف بزرگ دارند، که همیشه همه چیز را قربانی اش میکنند و آن چیزی نیست جز "عشق"
دنیا را هم که به نامشان کنی باز هم یک نفر را میخواهند تا به او تکیه کنند، میخواهند کسی دوستشان داشته باشد، میخواهند دیده شوند...
میخواهند برای یک نفر خاص مهم باشند...
بعدها برایت مینویسم که "عشق" برای زن ها هم نقطه ضعف است، هم نقطه ی قوت !

امیدوارم هیچ‌وقت فکر رفتن نزنه به سر کسی که بهش تکیه کردین.



. .

کاش همه ی زن ها مردی را داشتند که عاشقشان بود...
مردی که حرف هایشان را می‌فهمید...
ظرافتشان را به جان می‌خرید...
و روزانه چند وعده؛
از زیبایی و خاص بودنشان تعریف می‌کرد...
و کاش مردها،
زنی را کنارشان داشتند که عاشقش بودند...
که به آنها تکیه می کرد و قبولشان می‌داشت...
آن وقت جهانمان پر میشد از زنانی که پیر نمی‌شدند،
مردانی که سیگار نمی‌کشیدند،
و کودکانی؛
که انسان های سالمی می‌شدند!


. .

.
چارلز بوکفسکی یجا میگه :
ما برای ادامه دادن
هیچکسی را نداریم جز خودمان...
در نهایت همه ما هم روزی به این حقیقت میرسیم که نمی‌تونیم به هیچ‌کس جز خودمون تکیه کنیم
شاید غم انگیز باشه، ولی در انتها همه یه روز با تمام وجود این واقعیت رو درک میکنن.

"Happiness does not depend on what you have or who you are. It solely relies on what you think."

"خوشبختی به اونچه که داری یا کسی که هستی بستگی نداره، بلکه تنها به اونچه که فکر می کنی متکیه."

‌‌‌‌‌‌.࿐

بی‌تو در خویش قدم می‌زنم
و در تنهایی به شانه‌های باد تکیه داده‌ام
گوش کن،
اعتراف مرا می‌شنوی؟
کمی نزدیک‌تر بیا
من هم کمی بلندتر حرف می‌زنم
این درست است که تو باشی‌و
من به شانه‌های سرگردان باد تکیه کنم!

.قاسم پارسایی فر