وقتی برگشتن سمتتون
یادتون نره تو چه وضعیتی رهاتون کرده بودن

هیجان فوق‌العاده‌‌ی لحظه‌ی بهم رسیدن رو هوشنگ ابتهاج خیلی قشنگ توصیف کرده :

آمدمت که بنگرم ، گریه نمی‌دهد امان .️

♡

برای زنی که بارها رفتن آدم‌ها را دیده
اما هر بار محکم‌تر تکه‌های خورده شده
وجودش را جمع کرده،
تنهایی نه یک تراژدی،
بلکه امری عادیست
چنین زنی به راحتی “نه “می‌گوید
و بی نیاز از هرکس از خود دفاع می‌کند.
نه سردی نگاهی قلبش را می‌لرزاند
نه رفتن کسی دلش را ….

#رامین_وهاب_راوی

‏دلیل تنفر بعضیا ازت اینه که بارها خودشو با تو مقایسه کرده و هر بار باخته....

ببین… زندگی همیشه قرار نیست آسون باشه.
یه وقتایی همه چی می‌ریزه به هم، انگار دنیا باهات لج کرده.
ولی بدون، همین لحظه‌هایی که حس می‌کنی تهِ خطی،
دقیقاً همون‌جاست که قوی‌تر می‌شی.

او امن بود و دنج.
اگر آدم نبود و مکان بود، احتمالا پناهگاهی می‌شد روی کوه‌ها، یا گرم‌خانه‌ای برای‌ بی‌خانمان‌ها، ‌شاید هم کتابخانه‌ای برای از واقعیت فرار کرده ها.

بعضی آدما با زخماشون، زیباترین روح‌ها رو نابود میکنن! چون خودشون طاقت دیدن نور و ندارن، چون وقتی به تاریکی عادت کرده باشی، نور و تهدید میبینی.

‏صبح هرچقدر هم که زود بیدار بشم باز میبینم که افسردگی قبل از من پا شده، صورتش رو شسته، موهاش رو شونه کرده و لیوان قهوه به دست منتظر منه…

‌‏وقتی از آدم‌های مورد علاقه‌تون ناراحتید برید بهش بگید فلانی همچین غلطی کردی، که اونم بگه چرا یه همچین غلطی کرده، بزنین تو سر هم دیگه ولی در نهایت به یه نتیجه‌ای برسید، چیه آخه تو ذهنتون تجزیه تحلیل میکنین و به اون مسئله پر و بال میدید؟ چند تا ارتباط باید سر سوتفاهم از بین بره؟

‏حس اولیه‌ای که از آدم‌ها می‌گیری هیچوقت دروغ نمی‌گه. شاید یه بازه‌ای فکر کنی اون اول اشتباه قضاوت کرده بودی، ولی هرگز. بعداً می‌فهمی که دقیقاً دقیقاً دقیقاً همون حس اولیه‌ت درست بوده.