«و من اگر تصمیم بگیرم تو را نبینم؛ باور کن اگر روی مژه‌هایم بنشینی نیز تو را نخواهم دید.»
-محمود درویش.

Everything improves when you decide not to care anymore.

همه چیز زمانی بهبود می یابد که تصمیم می گیرید دیگر اهمیتی ندهید.

آدمای خوب وجود دارن، شاید کمیاب باشن اما وجود دارن و وقتی مسیرشون با تو تلاقی میکنه اونقدر بالغ باش که باهاشون بازی نکنی. بزرگ شدن یه تصمیمه نه فقط یه عدد.

کسی که بارها رنجت داده تغییر نمی‌کنه. این تویی که باید تصمیم بگیری رنجت رو تکرار نکنی.

Today I decided to forgive you. Not because you acknowledged the pain that you caused me, but because my soul deserves peace.

امروز تصمیم گرفتم تو را ببخشم.
نه به این دلیل که دردی را که برای من ایجاد کردی تصدیق کردی، بلکه به این دلیل که روح من سزاوار آرامشه.

اینکه دوستش داری ولی دیگه نمیخوایش، قدرتمندانه ترین و غم انگیز ترین تصمیمه.

تو به همون اندازه که خوشحالم کرده بودی، ناراحتم کردی و من تصمیم گرفتم نوشتن برای تو رو متوقف کنم، میخوام اعتراف کنم که تو بهم حس بدی دادی، گیجم کردی، باعث شدی فکر کنم آدم ساده‌ای‌ام، شاید هم پر از ایرادم و نباید مهربون باشم؟ ولی هیچوقت ازت نمیپرسم چرا؟ دلیلش رو نگه دار مال خودت، من میرم و خودم رو تغییر میدم، برای بار هزارم بهم ثابت شد خوب بودن جواب نمیده، شایدم میده و تو لیاقتش رو نداری، نمیدونم.

واسه یسری از تصمیم‌ها باید حتما نوک کارد به یه تیکه از استخوان برسه تا تو بیخیالش بشی، وگرنه جدا نمیشی، رها نمیکنی.

کسی که بارها رنجت داده تغییر نمیکنه، این تویی که باید تصمیم بگیری رنجت رو تکرار نکنی.

سخته با خاطراتی که از ناخودآگاهت کشیده میشه بیرون سر پا بمونی و تصمیم‌های درست بگیری.