بعدا ؟
بعدا منطقی میشم ،
بعدا پشت سرمم دیگه نگاه نمی‌کنم ،
بعدا دیگه حتی یادمم نمیای ،
بعدا واقعا برام تموم میشی
بعدا شاید دیگه من نباشم .

به نظرم اینکه بعضی از دیگران فقط وقتی با ما کاری دارن، بهمون پیام میدن، واقعا مشکلی نداره. ما نمی‌تونیم به همه نزدیک باشیم و دائما از همه خبر بگیریم. ظرفیت روانی و احساسی ما محدوده. اما ناگهان در موقعیتی گرفتار میشیم و یادمون میاد کسی ممکنه بتونه بهمون کمک کنه. خب باید درخواست کنیم. و در مقام کسی که ازش کمک خواسته شده، اگر بتونیم، چرا کمک نکنیم؟ فقط چون اون دیگری هر هفته به یاد ما نبوده؟

‏بنده کمبود دوست پسر رو تو زندگیم حس میکنم ولی حوصله دوست پسرم ندارم، نمیدونم متوجه میشید یا نه.

You never realize how much you love someone until you watch them love someone else.

هیچ وقت متوجه نمیشی که چقدر عاشق کسی هستی تا زمانی که ببینی اون فرد، کس دیگه ای رو دوست داره.

رفتار دیگران با تو، بازتابی از «مشکلاتِ درونی» اون‌هاست نه شخصیت تو. وقتی که به این درک برسی، دیگه دنبال اثبات خودت نیستی، آگاه میشی و آروم، و از آدم‌ها نه با خشم بلکه با یه «فهمیدمِ» واقعی فاصله می‌گیری.


. .

آره من یه وقت‌هایی از دستت عصبی میشم، ناراحت میشم، حسودی میکنم، سرت غر میزنم، اذیتت میکنم، از دستم خسته میشی، یجاهایی ناامیدت میکنم و حتی باعث میشم بترسی، فقط خواستم بگم همه این‌ها از سر عشق و علاقه زیاد من به توعه وگرنه بقیه آدم‌ها بی‌ارزش‌تر از اونی هستن که بخاطرشون عصبی بشم یا واسشون خودم رو به آب و آتیش بزنم.

‏ولی باور کنید غم وزن داره، وقتی غمگینی کندتر میشی، اگر دراز کشیده باشی نمیتونی بلند شی، راه رفتنی دوست داری پخش زمین شی.

تو تنها کسی هستی که وقتی میخندی خوشگلی، گریه میکنی خوشگلی، عصبانی میشی خوشگلی، استرس داری خوشگلی، خسته‌ای خوشگلی، و اون وقت‌هایی که اصرار داری که اصلا قیافت خوب نیست، اون وقت‌ها از همیشه خوشگل‌تری.

ولی باور کنید غم وزن داره! وقتی غمگینی کندتر میشی، اگر دراز کشیده باشی نمیتونی بلند شی، راه رفتنی دوست داری پخش زمین شی...

.🫠

سن ساخته مغز آدمه،
وقتی خودتو تسلیمِ دنیا کنی، پیر میشی...