اما من دلم می‌خواد آدم بزرگی بشی. حتی اگه دیگه ندیدمت، بشنوم که موفق شدی. حتی اگه نشد بهت کمک کنم بفهمم که روی پای خودت ایستادی. بفهمم که خوشحالی. بفهمم که بالاخره تونستی عاشق بشی. بفهمم بالاخره فهمیدی از زندگیت چی می‌خوای. بفهمم خانواده خودت و تشکیل دادی و طعم خوشبختی رو چشیدی. بفهمم عاشق زندگیتی. بفهمم اون‌قدر خوشحالی که دیگه من و یادت نمیاد.

از آدم‌های آروم و بی‌حاشیه که خودشون رو درگیر موضوعات بی‌اهمیت نمیکنن خوشم میاد، دور از حاشیه امنه، درگیر پیشرفت و نظم توی زندگی خودشه.

دیگه بودنت ارزشی نداره، وقتی یادم میاد داشتم میسوختم و تو طوری رفتاری میکردی انگار غریبه و گناهکاری بیش نیستم.

گاهی فقط یه روزنه‌ی کوچیکِ نوره
که بهمون یادآوری میکنه
اُمید همیشه با صبوری میاد .

ترومای تعطیلی پشت پشت تعطیلی از تایم کرونا دارم.
و واقعا خوشم نمیاد.

انقدر داریوش گوش دادم که بعد 12 میاد‌ تو اتاقم
با هم دردودل می کنیم .

هر گندی که تو زندگیم میزنم باز یادم میاد به چه آدم‌های بیخودی اجازه و قدرت دادم تا زخمیم کنن، شرمنده قلبم میشم و حالم از خودم به هم میخوره اون اشتباهه مثل یه زخمه ک با کوچکترین تحریکی سر باز میکنه و روانیم میکنه.

دلم نمیاد به چایی بگم چای
حس می‌کنم صمیمیت بینمان
خدشه‌ دار میشه .️🤍

دلم نمیاد شب‌ها بخوابم، میترسم فردا روز بدتری باشه.

متاسفانه وقتی از یکی خوشم میاد، تبدیل میشم به خجالتی ‌ترین و بی‌مزه ترین درونگرای دنیا.