متاسفانه وقتی از یکی خوشم میاد، تبدیل میشم به خجالتی ‌ترین و بی‌مزه ترین درونگرای دنیا.

‏از اینکه دیگه اون آدم ساده و گوگولی و خوشبین قبل از ارتباط با تو نیستم خوشم میاد، من هم مثل هر احمق دیگه‌ای نیاز داشتم یکی طوری اعتمادم رو نابود کنه که یاد بگیرم دنیا انقدری که من میبینم رنگارنگ نیست، زحمت یادگیریم افتاد با شما.

ولی یروز یه ادمی میاد تو زندگیتون که از هر لحاظه نگاهش میکنین نمیتونین ازش دست بردارین
نمیدونین دقیقا براچی دوسش دارین
نمیدونین چیشد که این حس بینتون به وجود اومد
ولی می دونین ازبین این همه ادم فقط اون یه نفره که به چشمتون میاد
فقط اون یه نفره که شمارو بلده
فقط اون ینفر باب دل شماست>>

از کسایی که موقع حرف زدن باهات، هِی اسمت رو صدا می‌کنن هم خوشم میاد.

داری زندگیتو‌ میکنی که‌ یهو‌ یادت میاد؛ عه عه عه چه راحت فراموشت کرد.

صدتا عکس می‌گیری یکیش خوب درمیاد. آدم‌ها هم همینن. صدتا می‌بینی، یکیش خوب درمیاد...

زندگی ادامه داره، آدم‌ها میان و میرن، ولی تو همیشه باید خودت رو نگه داری
و قدر خودت رو بدونی. گاهی لازمه ک دردش رو حس کنی
ولی آخرش می‌بینی ک از دل این سختی‌ها ی ادم قوی‌تر بیرون میاد...

از وجود آدم‌هایی که زیاد گذشت میکنن خوشحال نباشید، با هر بار کوتاه اومدن عمر احساسشون کوتاه‌تر و قلبشون سردتر میشه یهو به خودت میای میبینی کلا از دستش دادی و کاری ازت برنمیاد.

چقدر از آدمی که واضح حرفش رو میزنه خوشم میاد‌، انتظارش رو، خواسته‌ش‌رو، دلخوریش‌ رو.

اعتماد وقتی به وجود میاد که من بدونم شریک عاطفیم حتی تو موضوعی که ازش باخبر نیستم هم حواسش به ترجیحات من هست.