نمیدونم چیشد که یهو وارد زندگیم شدی،
ولی خب؛ فهمیدم میشه حتی تو یه مدت خیلی کم با یه شخص،
خاطرات و حس هایی رو تجربه کنم که قبلا با هیچکسی نداشتم.
مرسی که با اومدنت به زندگیم،
دنیای سیاه منو رنگی کردی..

اگر آدمای ناامن زندگیمون وجود نداشتن، یاد نمیگرفتیم چطوری حدومرزهامون رو با بقیه تعیین کنیم!

من به خودم قول دادم دیگه برای حضور هیچ آدمی در زندگیم ذوق نکنم چون همه رهگذرن، مگه خلافش رو ثابت کنن.

حسم اینجوریه که تو روخدا نذار ازت ناامید شم ، خواهش میکنم خوب بمون ، نذار از زندگیم حذفت کنم ، تو رو خدا نذار یهو دیگه دوست نداشته باشمت ، من کسی رو اندازه تو حفظ نیستم ..

تو تنها کسی بودی تو زندگیم: که واقعی دوسم داشتی، که به خاطرم با همه جنگیدی، که بهم قشنگترین حسارو دادی، که هر وقت دلم گرفت بغلم کردی، که هر موقع دپرس بودم حالمو خوب میکنی.. تو بهترین چیزی هستی که به من مربوط میشی..

خدا تورو بهم داد چون میدونست
چشمات میشه آرامشم
لبخندت میشه آرامشم
ذره ذره وجودت میشه آرامشم
آرامش محض زندگیمی
خیلی دوست دارم؛

هر اشتباه، یه قدم به سمت رشدته!
بذار تا اشتباهاتت چراغ راهت باشن، نه مانعی برای پیشرفتت‌ و هر وقت حس گناه به خاطر خطاهای گذشته سراغت اومد، به خودت یادآوری کن که این یه فصل از داستان زندگی منه، نه کل کتاب زندگیم

دقیقا اونجایی ک زخمامون التیام پیدا میکنن میفهمیم ک لازم نبوده حتی لحظه‌ای اصالت و شخصیتمون رو فدای نگه‌ داشتن دیگرانی تو زندگیمون کنیم ک قدردان عشق و احترام ما نبودن.

بعضی شب‌ها به این‌که زندگیم داستان‌های قشنگ زیادی نداشته فکر می‌کنم و غمگین می‌شم.

به هر بهانه ای میتونی از زندگیم بری، ولی با هیچ بهانه ای نمیتونی برگردی.