‏از نشونه‌های احساس امنیت در حضور یک نفر، پرحرف شدنه.

روانشناسم یه بار واسم توضیح داد که
وقتی از ته دل از یکی خوشت میاد،
اشتباهات و خطاهاش هیچ موقع احساسات تو رو تغییر نمی‌ده، چون عصبانی شدن کار ذهن و مغزه ولی قلب این چیزا حالیش نیست و همچنان به احساساتش وفاداره :)

نصیحت امشب :

هیچ وقت و هیچ‌کجا !
شخصیت و احترامتون رو به احساس نفروشید
آدما بهتون رحم نمیکنن...!
حداقل خودتون پشت خودتون خالی نکنید:))

احساساتی که الان داری تجربه می‌کنی بخشی از پروسه‌ی پذیرشه؛ تحمل کن، صبوری کن، همه‌اش می‌گذره و دوباره به زندگی برمی‌گردی. فقط یادت نره که برای هر آدمی زمانش متفاوته‌. برای تو هم اتفاق می‌افته؛ شاید کمی دیرتر، شاید کمی دورتر اما بالأخره باهاش کنار میای.

کاترین! هیچ‌وقت تسلیم نشو.
خیلی چیزها را در درونت داری و نجیب‌ترینشان احساس خوشبختی‌است. فقط منتظر مردی نباش که با تو کنار بیاید. این اشتباهی‌ست که خیلی از زن‌ها دچارش می‌شوند.
تو خودت خوشبختی را پیدا کن.


آلبرکامو

بود و نبود آدما هیچ فرقی توزندگیامون نداره ..
باشن می‌گذره نباشنم می‌گذره ..
فقط بین این روزایی که می‌گذره یه حسایی بوجود میاد،که قلبتو تو دستاش می‌گیره و وقتی بهش فکر می‌کنی هی فشارش میده اونقدری فشارش زیاده که گاهی وقتا احساس خفگی می‌کنی .. :)

♡

به قول جمال ثریا:

‏انگار تمام علاقه‌ام را
خرج تو کرده‌ام
دیگر به هیچ‌کس دیگری
هیچ احساسی ندارم .️

♡

انسان از جایی به بعد دیگر کمتر انسان است، رنگ‌های روحش کمرنگ‌تر و ذره‌ ذره از خود تهی میشود و به قبرستانی از آدم‌ها، احساسات، آرزوها و خاطرات نصفه و نیمه تبدیل میشود.

بعضی از آدما از جنس نورن انگار وقتی
تو زندگیت هستن همه چی خوب‌تره
حالِ دلت بهترِ ، بهت بیشتر خوش
میگذره ، سختی ها آسون تر میشه
و خندیدن هات واقعی تر میشه ، انگار
میتونن عمیقا ترین نقطه ی قلبت رو
لمس کنن و غمت رو احساس کنن
و بفهمن ، بعضی از آدما انگار از جنس
نور هستن ، انگار وجودشون برکتِ ،
نگاهشون نعمته و جنس عیارشون
طلاست یکی مثل تو .🤍

♡

حالم‌‌ رو کافکا خیلی خوب توصیف می‌کنه:

دچار نوعی بهت‌ زدگی و بی‌حسی شده‌ام
احساس خستگی نمی‌کنم ، خوابم نمی‌آید
غصه‌دار نیستم ، شاد هم نیستم

♡