وقتی احساساتت
اضافه تر از درک آدما باشه
زودتر منزوی و گوشه گیر و پیر میشوی!

شده تو جمع باشی و احساس تنهایی کنی؟
این بدترین نوع تنهاییه.....


. .

انگار تمام علاقه‌ام را خرج تو کرده‌ام، دیگر به هیچکس دیگری هیچ احساسی ندارم.

وقتی خدا می‌خواهد رشد کنی:
تو را از دنیا جدا می‌کند،
کاری می‌کند احساس شکستگی کنی،
اجازه می‌دهد قلبت در سکوت بشکند،
روحت را خسته می‌کند تا تسلیم بشی،
و کاری می‌کند به ارزش خودت شک کنی،
تا زمانی که بفهمی
هیچ‌وقت تنها نبودی،
فقط در حال تمرین بودی.

این عادت تظاهر ب قوی بودن، غمگین نشدن، بی‌تفاوت بودن بالاخره ی جایی کار دست آدم میده، احساساتی ک ب زور چپوندیش تو ی کمد و فکر کردی دیگه تموم شده...

عمیقا خسته‌ام.

آدم های دورش کمتر و کمتر میشدن اما براش مهم نبود معتقد بود اگه خودشو داشته باشه عملا کم و کسری نداره و بازم میشه زندگی کنه.بی احساس یا بی رحم نبود فقط،دیگه رو آدما حساب نمی‌کرد چون ته داستانو خوب میدونست،برای همین فقط امیدش به خودش بود.

درد داره، ولی اشکال نداره. ما هیچوقت نمی‌تونیم کسی رو مجبور کنیم احساسی که بهش داریم رو به ما داشته باشه.

‏تو سرد و بی‌احساس نیستی ، فقط خیلی وقته نتونستی کسی‌ رو پیدا کنی که کنارش بتونی همونطور رفتار کنی که تو تنهاییِ خودت هستی :).

دقت کردید خیلیامون چقدر دقت می‌کنیم تو حرف زدن؟ چقدر سعی می‌کنیم کسی از لابلای حرفامون بو نبره که دل‌اندرونمون چه خبره. صرفنظر از دلیلش، اصل این موضوع خیلی تلخه. جین وبستر میگه «و چقدر غم‌انگیز است، که آدم تمام‌وقت مراقب باشد، تا آنچه را احساس می‌کند به زبان نیاورد».

احساس میکنم همه یه نفرو دارن که واقعا دوستشون داره، جز من...>>>