فلسفه‌ی اصلی‌ ام در زندگی، اجتناب از آدم‌ها تا جای ممکن بود!
هر چه کمتر آدم می‌دیدم، حالم بهتر بود.

شاید اون آدم‌هایی که اتفاقی تو خیابون می‌بینیم، همون آدم‌هایی باشن که بقیه منتظرن یه بار دیگه ببیننشون.

متاسفانه در دورانی زندگی می‌کنیم که آدم‌ها به چیزهایی
که باید از اون‌ها «خجالت» بکشن، دارن «افتخار» می‌کنن.

سیاره‌ی ما،
دیگر نیازی به آدم‌های موفق ندارد!
این سیاره به شدت نیازمند افراد صلح جو، درمانگر، ناجی، قصه‌گو و عاشق است!

Sometimes people are beautiful
Not because of their looks and words
But because of what they are

گاهی آدم‌ها زیبان
نه بخاطر قیافشون وحرفاشون
بلکه بخاطر چیزی که هستن

تا حالا متوجه این‌ موضوع شدید که آدم‌های خوشگل ازت تعریف میکنن، پولدارها ساپورتت میکنن، ورزشکارها کلی بهت راهنمایی میدن، باهوش‌ها و اون‌هایی که درسشون خوبه توی درس‌هات به دادت میرسن، و فقط اون آدم‌هایی که هیچی برای ارائه ندارن دنبال هر راهی هستن که تو رو تحقیر‌ کنن و پایین بکشن؟

من در نهایت فهمیدم آدم‌ها لیاقت دوست داشته شدن رو ندارن، باید بذاری برای رسیدن بهت تلاش کنن و هیچوقت نرسن، رسیدن آدم‌ها رو هار میکنه و آدم هار اونقدر بی لیاقته که چشمش رو روی همه چی میبنده.

من از در ارتباط بودن با یسری آدم‌ها پشیمونم، نه اینکه بگم درس شد، تجربه شد، نیاز نبود که تجربه شه، به اون تجربه نیاز نداشتم.

برنده کسیه که‌ میتونه با آدم‌های تموم شده خداحافظی کنه.

زندگی همینقدر عجیبه که پارسال یه آدم‌هایی تو زندگیت بودن که فکر میکردی ابدین و الان نه برات مهمن، نه خبری ازشون داری.