شاید الان ناراحت باشی
چون کسی که بهش خوبی کردی،
به خاطر یه اتفاق تصادفی، واکنشی عجیب نشون داد.
اما عزیزم، این اتفاق لازم بود
تا ذاتِ واقعی آدم‌ها برات روشن بشه!
اما خوبیِ تو کم نمی‌شه؛ یه روز، از طرف کسانی که شبیه خودت‌اند، برمیگرده.
تو بردی، چون دیگه هیچ چیزی برات پنهون نیست.

آدم‌ها میان تو زندگیت و یه‌طوری باهات رفتار می‌کنن انگار دوست داشتنی‌ترین آدمی، هر شب و هر روز بهت تکست می‌دن و وانمود می‌کنن واقعا دوست دارن ولی بعدش یهو درست مثلِ یه آشغال از زندگی‌شون پرتت می‌کنن بیرون و تو می‌مونی و هزار نوع تروما.

دارم با همه‌ چیز ادامه میدم و همزمان فرو میریزم، وسط حرف زدن با آدم‌ها، حین کار، حتی وقتی فقط جواب پیام میدم، اشک‌هام میریزه، این روزها خیلی سخته.

‏میدونی چرا اون آدم‌هایی که بیشتر از بقیه در حقشون محبت کردی جای تشکر بیشتر بهت ضربه زدن؟
چون هیچ چیزی به اندازه‌ی دم دستی بودن ادم رو بی ارزش نمیکنه.
هرجایی به اندازه‌ای که براتون ارزش قائلند خودتون رو خرج کنید، عامل خیلی از ظلم‌هایی که در حقمون میشه لطف‌های بی‌جای خودمونه.

‏نهایتاً این عشـق نیست که آدم‌ رو نجات میده،
"دوست داشتنِ اَمنِ مُداومِ بالغانه‌ست"

.

وقتی راهت از من جدا شد، فهمیدم بعضی آدم‌ها قرار نیست همیشه بمونن، فقط میان که عمیق‌ترین رد رو بزارن.

یه حس بدی دارم، دلم میخواد یه مدت تنها باشم، محو بشم و با خودم وقت بگذرونم، انگار آدم‌ زده شده باشم.

اولین واکنشم به دلخوری از آدم‌ها اینه که دیگه جزئیات روزمره‌م رو با ذوق براشون تعریف نمیکنم.

بعد‌ها که زمان گذشت
متوجه می‌شویم چقدر درست بوده که با اصرار کسی را نگه نداشتیم.
همه‌ی ما لایق رابطه‌ای هستیم که در آن برایمان تلاش کنند،
دوستمان بدارند و به ما احترام بگذارند.
آدم‌هایی که شک دارند،
هنوز درگیر رابطه‌ی قبلی هستند
و یا علاقه‌ی مشخصی به ما ندارند،
نمیتوانند امنیت و عشقِ یک رابطه را تامین کنند.

بیاین فاصله گرفتن و کنار گذاشتن آدم‌هایی که حس خوبی بهت نمیدن و آرامش رو ازت میگیرن رو عادی سازی کنیم.