هروقت به ما احتیاج پیدا کردین یادتون باشه ما آدمای بدی هستیم همانطور که به دیگران گفتید…

we often seek perfection in others, unaware that we work in progress.

ما اغلب به دنبال کمال در دیگران هستیم،
غافل از اینکه خودمان هم در حال پیشرفت هستیم.

از حُریت تا خریت فاصله ای نیست؛
زیادند حر ها و خر هایی که در هر لباسی و با هر ژستی، ظاهر میشوند!
کسی از سرانجامِ خودش خبر ندارد
زیاد گولِ منم منم های خودتان و دیگری را نخورید گاهی در یک لحظه با یک انتخاب، کاملا بی مقدمه یا خر می مانی یا حر میشوی!
سوال اینجاست
آیا آنقدر از خریت فاصله داریم که حُر ها را ببخشیم؟!
"آزاده بودن" چیز خیلی خوبی ست؛
برای قومی که فکر کنند
نه ژست و ادا، نه جَهیدن و جنگیدنِ خالی و بیهوده!
کاش هر چه هستیم و نیستیم به قول حسین لااقل آزاده باشیم!

ما نسل خسته‌ای هستیم که یاد گرفتیم آرزوهامون رو سانسور کنیم، تا بتونیم با حداقل‌ها زنده بمونیم.
ما بار دردهای حل‌نشده‌ی نسل قبل رو کشیدیم و جرات نکردیم حتی بگیم «خسته‌ایم» تا مبادا بگن ضعیفیم.

مشکلات، نگرانی‌ها و اضطراب‌هامون کم نیست. تا می‌خوایم به خودمون بیایم، تا می‌خوایم یکم خودمون رو جمع و جور کنیم همه‌چیز آوار می‌شه روی سرمون. ما غریبه‌هایی هستیم با دردهای مشترکِ آشنا، ما جوون‌هایی هستیم که جوونی‌مون به تاراج رفت و چیزی ازش نفهمیدیم، ما یک زخم گنده روی صورت ایرانیم که هیچ‌وقت قرار نیست خوب بشه.

الهه حسین‌نژاد رو کشتن…
ولی قصه‌ی تلخ ما،
خیلی وقته شروع شده.

یه زن دیگه،
یه زندگی دیگه،
و یه درد تکراری...
ما فقط عزادار یه آدم نیستیم،
ما عزادار امنیتی هستیم
که هر روز ازمون گرفته می‌شه.

الهه رفت،
اما ترسی که پشت چشم‌هامونه،
هنوز اینجاست…

ماها خیلی نسبت به خودمون بی‌رحمیم، دائما خودمون رو قضاوت میکنیم، اشتباهاتمون رو بارها مرور میکنیم، درحالی‌که به بقیه حق اشتباه میدیم، ولی خودمون رو با کوچک‌ترین لغزش‌ها نمی‌بخشیم.
کاش با خودمون همون‌قدر مهربون باشیم که با عزیزترین آدم زندگیمون هستیم.

من و خواب مثل کسایی هستیم که همو دوست دارن، ولی خانواده هاشون نمیزارن باهم ازدواج کنن.🥹.

یادت باشه تو افکارت نیستی! افکار ما هیچ قدرتی ندارن و فقط فکرن! ما هستیم که بهشون قدرت میدیم.

ما نمی‌فهمیم چقدر توانمند و خلاق و با اراده هستیم تا خودمون رو بدون حضور افرادی که منبع زخم‌های اصلی‌مون هستن یه مدت نبینیم!