هیچوقت وارد رابطه های الکی نشین
یه جا به خودت میای میبینی وابستگی داره خفت میکنه
در حالی که هیچ تعهدی وجود نداره و هیچ سهم و حقی از اون فرد نداری
تو میمونی و یه کوه غم....

تو زمینی که پر از ادمای رفتنی‌عه، تو همیشه ماهِ قشنگ من میمونی.

آدم‌ها میان تو زندگیت و یطوری باهات رفتار میکنن انگار دوست داشتنی‌ترین آدمی، هر شب و هر روز بهت تکست میدن و وانمود میکنن واقعا دوست دارن ولی بعدش یهو عین یه آشغال از زندگیشون پرتت میکنن بیرون و تو میمونی و هزار نوع تروما.

وقتی از هم فاصله میگیریم، یه چیزی توی من از بین میره، یه بخشی از خودم گم میشه، تو واسم مثل هوایی میمونی که نمیتونم توش نفس نکشم، مثل دارویی که عوارض داری ولی نبودنت از بودنت دردناک‌تره.

بزرگترین قانون توی یه رابطه اینه که :
مهم نیست که چقدر از دست شریک زندگیت عصبانی هستی،
نباید بری سراغ توجه و محبت یه آدم دیگه بگردی.
سرجای خودت میمونی و اون مشکل رو حلش می‌کنی،
چون اون آدم و مشکلاتش به تو مربوط می‌شن.
اگه خیلی راحت می‌تونی بری سراغ یه شخص دیگه،
پس اون آدمی که باهاش هستی رو هیچوقت از ته دل دوست نداشتی.

چون امن و مهربونی همیشه تنها میمونی، آدم‌ها عاشق چیزهای مبهمن، دنبال هیجان و تفریح، اما چون انسان مهربون و امن همیشه واضحه، خیلی‌ها نادیده‌اش میگیرن، حقیقتی تلخ اما واقعی.

خانمه میگفت:
"‏چون اَمن و مهربونی همیشه تنها میمونی، آدما عاشق چیزای مبهم هستن، دنبال هیجان و تفریح،
اما چون انسان مهربون و امن همیشه واضحه، خیلیا نادیدش میگیرن، حقیقتی تلخ اما واقعی…"

‏یه جمله انگلیسی خوندم یجا، نوشته بود: «شما یا برا ازدواج وارد رابطه میشین یا شکسته شدن قلبتون» چقد دارک و درست بود…
‏رابطه بی سر و ته میشه همین؛ با کلی خاطره و عشق یهو تنها میشی، تو میمونی با کلی غم و غصه.

وقتی با من میمونی
تنهاییمو باد میبره...

تو مثلِ یه سریالِ پرهیجان و جذاب میمونی که هیچ وقت تمومی نداره و هر روزش یه قسمتِ جدید 🤍